กระทู้ล่าสุดของ: 時々๛कभी कभी๛

[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

25 เมษายน 2567 23:04:39

ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

หน้าแรก

เวบบอร์ด

ช่วยเหลือ

ห้องเกม

ปฏิทิน

Tags

เข้าสู่ระบบ

สมัครสมาชิก

ห้องสนทนา

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

แสดงกระทู้
หน้า: [1] 2 3 ... 96

1	สุขใจในธรรม / เสียงธรรมเทศนา / ธรรมคีตะ"ชุดกฏแห่งกรรม"ของท.เลียงพิบูลย์ตอนวิญญาณที่วัดสะแก	เมื่อ: 05 กุมภาพันธ์ 2556 15:36:25
ธรรมคีตะ"ชุดกฏแห่งกรรม"ของ ท.เลียงพิบูลย์ตอน"วิญญาณที่วัดสะแก"

2	สุขใจในธรรม / เสียงธรรมเทศนา / ธรรมคีตะ"ชุดกฏแห่งกรรม"ของท.เลียงพิบูลย์อ่านโดย อาคม ทันนิเทศน์	เมื่อ: 05 กุมภาพันธ์ 2556 15:22:22

3	สุขใจในธรรม / เสียงธรรมเทศนา / ธรรมคีตะ"ชุดกฏแห่งกรรม"ของท.เลียงพิบูลย์อ่านโดย อาคม ทันนิเทศน์	เมื่อ: 05 กุมภาพันธ์ 2556 14:49:28

4	นั่งเล่นหลังสวน / สุขใจ ใต้เงาไม้ / นิชิเร็นโชชิว(นิกายมหายาน)	เมื่อ: 24 พฤศจิกายน 2555 14:12:41
The Lotus Sutra is widely regarded as one of the most important and influential sutras, or sacred scriptures, of Buddhism. It is highly valued in the Mahayana tradition, which spread throughout East Asia. Its key message is that Buddhahood--a condition of absolute happiness, freedom from fear and from all illusions--is inherent in all life. The development of this inner life state enables all people to overcome their problems and live a fulfilled and active life, fully engaged with others and with society. Rather than stressing impermanence and the consequent need to eliminate earthly desires and attachments, the Lotus Sutra asserts the ultimate reality of the Buddha nature inherent in all life. It is therefore a teaching which profoundly affirms the realities of daily life, and which naturally encourages an active engagement with others and with the whole of human society. รายละเอียดไม่บอก นิกายนิชิเร็นโชชิวต้นกำเนิดมาจากประทศญี่ปุ่น เข้ามาเผยแพร่ในประเทศไทยในปีพุทธศักราช 2504 ฝ่าย...ฆราวาส.....มีนาย ไดซาขุ อิเคดะ เป็นผู้นำปัจจุบันไม่ทราบชะตากรรมว่า อยู่ - ตาย อายุ 80 กว่าแล้ว การเทศนาสอนของอาตมาจะมุ่งเน้่นสอนเรื่องเกี่ยวกับการทำงนเกียว(Gongyo)ทั้งนี้ก็เพราะว่ามันเป็นสิ่งสำคัญ จำเป็นขั้นรากฐานของการปฏิบัติด้านความศรัทธาของพวกเรามากที่สุดสิ่งสำคัญจำเป็นยิ่งขั้นรากฐานที่จะขาดไม่ได้ของความศรัทธาและการปฏิบัติพวกเราก็ขึ้นอยู่กับการสวดมนต์ทำ 5 วาระเช้า และ 3 วาระเย็น ซึ่งพวกเราได้ถือปฏิบัติในการทำงนเกียว (Gongyo)ในแต่ละวัน จุดประสงค์อันสำคัญจำเป็นยิ่ง เกี่ยวกับ พุทธศาสนาแท้จริง (True Buddhism) ของ นิชิเร็น ไดโชนิน(Nichiren Daishonin)ก็อยู่ที่การทำให้เกิดการเข้าถึงการรู้แจ้งเห็นจริง ในรูปแบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบันของพวกเรา (attainment of enlightenment in our present form โซะคุชิน โจบุตสึ sokushin Jobutsu) รูปแบบของการปฏิบัติโดยการทำวาระเช้า 5 วาระ และวาระเย็น 3 วาระ ในการทำ งนเกียว (Gongyo)นั้นก็เป็นองค์ประ กอบอันสำคัญอย่างยิ่งของพวกเรา............................... หมายเหตุ........ไม่ควร{งมงาย}ถ้าเขาบอกว่าสวดมนต์แล้วถูกหวย - รวยแน่ ๆ แล้วสวดมนต์แล้วหายจากการเจ็บไข้ได้ป่วย อย่าไปเชื่อเป็นอันขาดโปรดใช้วิจารณญาณ ถือหลัก{กาลามะสูตร} ฟังหู - ไว้หู หรือฟังหูซ้ายทะลุ - หูขวาก็ได้

5	สุขใจในธรรม / ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน / Re: ภาวนา	เมื่อ: 05 พฤศจิกายน 2555 04:20:38
ขณะใดที่เว้นไม่พูดเท็จ ขณะนั้นก็เห็นหิริโอตตัปปะ ขณะใดที่เว้นคำพูดหยาบ คาย ขณะใดที่เว้นคำพูดส่อเสียด ขณะใดที่เว้นคำพูดเพ้อเจ้อ ขณะนั้นก็เป็นกุศลจิต, บางคนพูดคำไม่จริงง่ายมาก จนเกือบจะเป็นปกติ เพราะขาดหิริโอตตัปปะ แต่ถ้าได้ ทราบว่าในขณะนั้นกำลังสะสมอุปนิสัยที่เป็นอกุศล แม้ในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งต่อไปเมื่อ เป็นเรื่องใหญ่ก็ย่อมจะ กระทำได้โดยง่าย เพราะเหตุว่าในเรื่องเล็กน้อย ไม่มีความจำ เป็นอะไรเลยที่จะต้องพูดไม่จริง ยังพูด เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นเรื่องใหญ่ก็จะยิ่งมีข้ออ้าง หรือมีข้อแก้ตัวที่จะพูด แต่ถ้าเป็นผู้ที่เห็นโทษของอกุศลทางวาจา ในเรื่องของการเป็น ผู้ที่พูดคำเท็จ ก็จะทำให้เกิดหิริโอตตัปปะ และระวังที่จะพูดคำที่ไม่จริง การไม่รู้จบของการตายและการเกิดวนเวียนไปในสังสารวัฏฏ์ เพราะเหตุว่ายังเป็น ผู้ที่ยังไม่ดับกิเลสเป็นสมุฏฐาน กว่าจะถึงความเป็นผู้ดับกิเลสได้ ก็จะต้องฟังพระธรรมที่ทรงพร่ำสอนเรื่องของ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เพื่อที่จะ ได้เข้าใจจริง ๆ ว่า ไม่ใช่ตัวตน ธรรมดาทุกคนมีความเห็นผิดบ้าง เล็กๆน้อยๆบ้าง แต่บางคนก็มีมาก จนกระทั่งไม่ กล้าที่จะไปสู่ความเห็นถูก ไม่กล้าที่จะไปหาผู้ที่มีความเห็นถูก ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ผู้ ที่มีความเห็นถูก ผู้ที่มีความใคร่ที่จะเห็นถูก เป็นผู้ที่ไม่กลัวต่อการเข้าใกล้พระธรรมที่จะ ฟังให้เข้าใจ พระธรรมยิ่งฟัง ยิ่งเข้าใจ Posted By Sometime 05-04-13 2555......... 04.17 PM

6	สุขใจในธรรม / ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน / Re: ภาวนา	เมื่อ: 05 พฤศจิกายน 2555 04:18:45
ถ้าใคร่ที่จะรู้ว่าอกุศลธรรมในตนเองมีมากเพียงไร ก็จะอ่านได้ในพระไตรปิฎกและ ในอรรถกถา ซึ่งพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงจะไม่พ้นไปจากอกุศลธรรม และกุศลธรรม เลย ก่อนศึกษาพระธรรม ก็ไม่รู้อะไร และถ้าไม่ศึกษาย่อมไม่มีทางที่จะรู้อะไร ได้เลย ความรู้ทั้งหมด ต้องมาจากการเริ่มศึกษา คิดธรรมเอาเองไม่ได้ พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ได้ทรงห้ามเลย เพราะห้ามไม่ได้ ธรรมเป็นอนัตตา แต่ พระองค์ทรงแสดงประโยชน์ของกุศลธรรมไว้ เมื่อผู้ใดเห็นประโยชน์ก็ค่อย ๆ น้อม ประพฤติปฏิบัติตาม ผู้นั้นก็จะได้รับประโยชน์จากพระธรรม แต่โดยมากไม่เข้าใจ อย่างนี้ ก็เลยไปทำหรือไปบังคับด้วยความเป็นตัวตน ซึ่งไม่ทำให้รู้ความจริง ไม่ใช่ หนทางที่จะทำให้รู้ว่าธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตาไม่ใช่สัตว์-บุคคล ตัวตน มีแต่จะ เพิ่มพูนอกุศลให้มีมากขึ้น

7	สุขใจในธรรม / ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน / Re: ภาวนา	เมื่อ: 05 พฤศจิกายน 2555 04:17:32
เกิดมาแล้ว ขอเพียงเข้าใจธรรม เพราะฟังธรรมเพื่อจะมีเห็นถูกและความเข้าใจ ธรรมตลอดจนถึงอรหัตมรรค อรหัตตผล เพราะว่าจะขาดความเข้าใจไม่ได้เลย แต่ ต้องตามลำดับ และไม่ใช่เร่งร้อนด้วยความอยาก ด้วยความเป็นตัวตน เพราะเหตุ ว่าพระธรรมทั้งหมดเป็นเรื่องละ ใจสบายหรือเปล่าเวลาที่มัวคอยแสวงหาโทษของคนอื่น? ควรจะเป็นผู้ที่จิตใจ สบาย ปลอดโปร่ง ไม่คิดถึงคนอื่นในทางที่จะทำให้ตนเองเดือดร้อน แต่แม้กระนั้น ก็เป็นผู้ที่คอยแสวงหาโทษของคนอื่น ซึ่งความจริงแล้วน่าจะต้องเป็นการกระทำที่น่า เหนื่อย เพราะเหตุว่าอยู่ว่าง ๆ ก็สบายดี หรือว่าเป็นกุศลก็น่าจะดีกว่า คือมีเมตตา จิตใจก็เบาสบาย แต่ถ้าเป็นผู้ที่สะสมมาที่จะแสวงหาโทษของคนอื่น วันหนึ่ง ๆ ก็ไม่ ว่าง คอยแต่จะคิดว่าคนนั้นมีโทษอะไร คนนี้มีโทษอะไร โทษเท่านี้ยังไม่พอ ยังแสวงมากกว่านั้นอีกว่า คนนั้นจะมีโทษมากกว่านั้นอีกแค่ไหน

8	สุขใจในธรรม / ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน / ภาวนา	เมื่อ: 05 พฤศจิกายน 2555 04:15:26
ถ่ายภาพโดย Sometime สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ภาวนาคือการอบรมเจริญปัญญาจนกว่าปัญญานั้นจะเจริญขึ้น ๆ จนรู้ชัดใน ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามปกติในชีวิตประจำวัน คือ ในขณะนี้เอง ชีวิตของทุกคนดำรงอยู่เพียงชั่วขณะจิตเดียว เพราะว่าจิตเกิดขึ้นขณะหนึ่งแล้ว ก็ดับ เป็นปัจจัยให้จิตขณะต่อไปเกิดขึ้นแล้วก็ดับ แต่ว่าเกิดดับอย่างรวดเร็ว เมื่อไม่รู้ว่า เป็นจิตแต่ละขณะซึ่งเกิดดับ ก็เป็นเราที่เดี๋ยวเป็นกุศล เดี๋ยวเป็นอกุศล เดี๋ยวก็เป็นสุข เดี๋ยวก็เป็นทุกข์ ซึ่งความจริงแล้วเป็นจิตแต่ละขณะ แล้วก็เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะเดียวจริง ๆ ผู้ที่รู้ตัวเองว่า มีกิเลส จึงศึกษา พระธรรม ย่อมต่างกับผู้ที่ดีส่วนอื่น แต่ไม่ศึกษา พระธรรมเพราะเข้าใจว่าดีแล้ว ศึกษาพระธรรมเพื่ออะไร ? ถ้าศึกษาเพื่อขัดเกลากิเลส ก็เริ่มจากการที่ค่อย ๆ เข้าใจตัวเอง เพราะว่าธรรมเป็นเรื่องของตัวเองทั้งหมด ตั้งแต่ตื่นจนหลับ ตั้งแต่เกิด จนตาย พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง เป็นเรื่องของแต่ละบุคคลจริง ๆ เรื่อง ของการเห็น แล้วก็ชอบใจ ไม่ชอบใจ เกิดการกระทำทางกาย ทางวาจาที่เต็มด้วย กุศลจิตบ้าง อกุศลจิตบ้าง เป็นต้น

9	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:25:20
ผมได้เล่าสามัญผลสูตรมายาว แต่ส่วนที่ต้องการยกมาอธิบายคือส่วนตรงนี้ครับว่า ภายหลังจากที่พระเจ้าอชาตศัตรูได้กราบทูลแสดงตนเป็นอุบาสกแล้ว พระเจ้าอชาตศัตรูได้กราบทูลต่อไปว่า “โทษได้ครอบงำหม่อมฉัน ซึ่งเป็นคนเขลา คนหลง ไม่ฉลาด หม่อมฉันได้ปลงพระชนม์ชีพ พระบิดาผู้ดำรงธรรม เป็นพระราชาโดยธรรม เพราะเหตุแห่งความเป็นใหญ่ ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงรับทราบความผิดของหม่อมฉัน โดยเป็นความผิดจริง เพื่อสำรวมต่อไป” (หมายถึงว่าจะสำรวมระวังและจะไม่ทำผิดต่อไป) พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสตอบว่า “จริง จริง ความผิดได้ครอบงำมหาบพิตรซึ่งเป็นคนเขลา คนหลง ไม่ฉลาด มหาบพิตรได้ปลงพระชนม์ชีพพระบิดาผู้ดำรงธรรม เป็นพระราชาโดยธรรม เพราะเหตุแห่งความเป็นใหญ่ แต่เพราะมหาบพิตรทรงเห็นความผิด โดยเป็นความผิดจริงแล้ว ทรงสารภาพตามเป็นจริง ฉะนั้น.......อาตมภาพ ขอรับทราบความผิดของมหาบพิตร ก็การที่บุคคลเห็นความผิดโดยเป็นความผิดจริง แล้วสารภาพตามเป็นจริง รับสังวรต่อไป นี้เป็นความชอบในวินัยของพระอริยเจ้า” เช่นนี้แล้ว หากเราพลาดเจแตกไปแล้ว ก็พึงสำนึกผิดตามจริง และตั้งใจว่าจะสำรวมระวังต่อไป หากเราพลาดศีลขาดหรือศีลด่างพร้อยไปแล้ว ก็พึงสำนึกผิดตามจริง และตั้งใจว่าจะสำรวมระวังต่อไป หากเราพลาดกระทำสิ่งใด ๆ ไม่ดีลงไปแล้ว ก็พึงสำนึกผิด และตั้งใจจะสำรวมระวังต่อไป ไม่ใช่จะไปคิดว่า ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ก็ปล่อยเลยตามเลย หากเราไหลไปในทางไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว จะยิ่งทำให้เราผิดมากขึ้นไปอีก เสมือนกับพลาดทำสกปรกไปแล้ว แต่กลับทำสกปรกมากขึ้นอีก ก็ยิ่งล้างทำความสะอาดยากขึ้น........ครับ บทความจาก.........................{เพื่อนธรรมจารี} POSTED BY SOMETIME @ Sunday 4 November 2012 1.00 P.M

10	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:20:32
พระเจ้าอชาตศัตรูทูลตอบว่า จะเป็นเช่นนั้นไม่ได้เลย พระเจ้าข้า อันที่จริงหม่อมฉันเสียอีก ควรจะไหว้เขา ควรจะลุกรับเขา ควรจะเชื้อเชิญเขาให้นั่ง ควรจะบำรุงเขาด้วยจีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจัยเภสัชบริขาร ควรจะจัดการรักษาป้องกันคุ้มครองเขาอย่างเป็นธรรม พระเจ้าอชาตศัตรูได้ยอมรับว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงสามัญผลที่เห็นประจักษ์เป็นข้อที่สอง และได้ขอให้พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงสามัญผลในข้ออื่นที่ดียิ่งกว่า และประณีตกว่าสามัญผลที่เห็นประจักษ์เหล่านี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงได้แสดงธรรม โดยอธิบายถึงพุทธคุณ อธิบายถึงจุลศีล มัชฌิมศีล มหาศีล อินทรียสังวร อุปมานิวรณ์ รูปฌาน ๔ วิชชา ๘ (วิปัสสนาญาณ มโนมยิทธิญาณ อิทธิวิธญาณ ทิพยโสตญาณ เจโตปริยญาณ ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ จุตูปปาตญาณ อาสวักขยญาณ) จากนั้น พระเจ้าอชาตศัตรูได้กราบทูลต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก เปรียบเหมือนหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง หรือส่องประทีปในที่มืดด้วยคิดว่าผู้มีจักษุจักเห็นรูป ดังนี้............................ฉันใด พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประกาศพระธรรมโดยอเนกปริยาย ฉันนั้นเหมือนกัน ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ หม่อมฉันนี้ ขอถึงพระผู้มีพระภาค พระธรรมและพระสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าจงทรงจำหม่อมฉันว่าเป็นอุบาสก ผู้ถึงสรณะตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

11	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:18:34
พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงได้ทรงอธิบาย โดยถามพระเจ้าอชาตศัตรูว่า......................... สมมุติว่ามีบุรุษเป็นชาวนา เป็นคหบดี ซึ่งเสียค่าอากรเพิ่มพูนพระราชทรัพย์อยู่คนหนึ่ง เขาเห็นอย่างนี้ว่า คติของบุญ วิบากของบุญ น่าอัศจรรย์นัก พระเจ้าอชาตศัตรูพระองค์นี้ เป็นมนุษย์ แม้เราก็เป็นมนุษย์ แต่พระองค์ท่านทรงเอิบอิ่มพรั่งพร้อมบำเรออยู่ด้วยเบญจกามคุณดุจเทพเจ้า ส่วนเราเป็นชาวนา เป็นคหบดีต้องเสียค่าอากรเพิ่มพูนพระราชทรัพย์ ดังนี้...............เราพึงทำบุญ จะได้เป็นเหมือนพระองค์ท่าน ถ้ากระไร เราพึงปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต สมัยต่อมา เขาละกองโภคสมบัติน้อยใหญ่ ละเครือญาติน้อยใหญ่ ปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต เมื่อบวชแล้ว เป็นผู้สำรวมกาย สำรวมวาจา สำรวมใจอยู่ สันโดษด้วยความมีเพียงอาหารและผ้าปิดกายเป็นอย่างยิ่ง ยินดียิ่งในความสงัด ถ้าพวกราชบุรุษพึงกราบทูลพฤติการณ์ของเขาอย่างนี้ว่า ขอเดชะ ขอพระองค์พึงทรงทราบเถิด บุรุษผู้เป็นชาวนา เป็นคฤหบดี ซึ่งเสียค่าอากรเพิ่มพูนพระราชทรัพย์ของพระองค์อยู่นั้น เขาปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต เมื่อบวชแล้ว เขาเป็นผู้สำรวมกาย สำรวมวาจา สำรวมใจ อยู่สันโดษด้วยความมีเพียงอาหารและผ้าปิดกายเป็นอย่างยิ่ง ยินดียิ่งในความสงัด มหาบพิตรจะพึงตรัสอย่างนี้ไหมว่า เจ้าคนนั้น เจ้าจงมาสำหรับข้า จงมาเป็นชาวนา เป็นคหบดีเสียค่าอากรเพิ่มพูนทรัพย์ตามเดิม?

12	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:16:46
ถ้าพวกราชบุรุษพึงกราบทูลถึงพฤติการณ์ของเขาอย่างนี้ว่า ขอเดชะ ขอพระองค์พึงทรงทราบเถิด บุรุษผู้เป็นทาสกรรมของพระองค์ผู้ตื่นก่อน นอนทีหลัง คอยฟังพระบัญชาว่าจะโปรดให้ทำอะไร ประพฤติถูกพระทัย กราบทูลไพเราะ คอยเฝ้าสังเกตพระพักตร์อยู่นั้น เขาปลงผมและหนวด นุ่งผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต เมื่อบวชแล้ว เป็นผู้สำรวมกาย สำรวมวาจา สำรวมใจอยู่ สันโดษด้วยความมีเพียงอาหาร และผ้าปิดกายเป็นอย่างยิ่ง ยินดียิ่งในความสงัดแล้ว มหาบพิตรจะพึงตรัสอย่างนี้ไหมว่า เจ้าคนนั้น จงมาสำหรับข้า จงมาเป็นทาสและกรรมกรของข้า จงตื่นก่อนนอนทีหลัง จงคอยฟังบัญชาว่าจะให้ทำอะไร ประพฤติให้ถูกใจ พูดไพเราะ คอยเฝ้าสังเกตดูหน้าอีกตามเดิม? พระเจ้าอชาตศัตรูทูลตอบว่า จะเป็นเช่นนั้นไม่ได้เลย พระเจ้าข้า อันที่จริงหม่อมฉันเสียอีก ควรจะไหว้เขา ควรจะลุกรับเขา ควรจะเชื้อเชิญเขาให้นั่ง ควรจะบำรุงเขาด้วยจีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจัยเภสัชบริขาร ควรจะจัดการรักษาป้องกันคุ้มครองเขาอย่างเป็นธรรม พระเจ้าอชาตศัตรูจึงได้ยอมรับว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงสามัญผลที่เห็นประจักษ์เป็นข้อแรก และได้ขอให้พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงสามัญผลที่เห็นประจักษ์ในข้ออื่น ๆ

13	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:14:34
พระผู้มีพระภาคเจ้าได้สอบถามพระเจ้าอชาตศัตรูว่า......................... พระเจ้าอชาตศัตรูได้เสด็จไปสอบถามคำถามนี้กับสมณพราหมณ์สำนักอื่น ๆ แล้วเป็นอย่างไร พระเจ้าอชาตศัตรูทรงเล่าคำตอบของสมณพราหมณ์สำนักอื่น ๆ ให้พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบ และทรงสรุปว่าตนเองไม่ได้รับคำตอบที่ตนเองพอใจ เชื่อถือได้ และสมควรใส่ใจ จากนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงได้ทรงตอบ โดยถามพระเจ้าอชาตศัตรูว่า สมมติว่ามีบุรุษผู้เป็นทาสกรรมกรคนหนึ่ง มีหน้าที่ปกติตื่นก่อน นอนทีหลัง คอยรับฟังพระบัญชาว่า จะโปรดให้ทำอะไร พึงประพฤติให้ถูกพระทัย พึงกราบทูลไพเราะ คอยเฝ้าสังเกตพระพักตร์ ต่อมา ทาสกรรมกรผู้นี้เห็นว่าคติของบุญ วิบากของบุญ น่าอัศจรรย์นัก พระเจ้าอชาตศัตรูพระองค์นี้เป็นมนุษย์ แม้เราก็เป็นมนุษย์ แต่พระองค์ท่านทรงเอิบอิ่มพรั่งพร้อมบำเรออยู่ด้วยเบญจกามคุณดุจเทพเจ้า ส่วนเราเป็นทาสรับใช้ของพระองค์ท่าน ต้องตื่นก่อนนอนทีหลัง ต้องคอยฟังพระบัญชาว่าโปรดให้ทำอะไร ต้องประพฤติให้ถูกพระทัย ต้องกราบทูลไพเราะ ต้องคอยเฝ้าสังเกตพระพักตร์ ดังนี้ เราพึงทำบุญจะได้เป็นเหมือนพระองค์ท่าน ถ้ากระไร เราพึงปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ออกบวชเป็นบรรพชิต ต่อมา เขาได้ปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต เป็นผู้สำรวมกาย สำรวมวาจา สำรวมใจอยู่ สันโดษด้วยความมีเพียงอาหารและผ้าปิดกายเป็นอย่างยิ่ง ยินดียิ่งในความสงัด

14	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:12:44
พระองค์จึงได้ตรัสกับหมอชีวก โกมารภัจจ์ ว่า................................. "ชีวกผู้สหาย ท่านไม่ได้ลวงเราหรือ ชีวกผู้สหาย ท่านไม่ได้หลอกเราหรือ ชีวกผู้สหาย ท่านไม่ได้ล่อเรามาให้ศัตรูหรือ เหตุไฉนเล่า ภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ตั้ง ๑,๒๕๐ รูป จึงไม่มีเสียงจาม เสียงกระแอม เสียงพึมพำเลย” ท่านหมอชีวก โกมารภัจจ์ ได้กราบทูลให้พระเจ้าอชาตศัตรูทรงสบายพระทัยแล้ว พระเจ้าอชาตศัตรูก็เสด็จไปจนถึงที่เข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า พระเจ้าอชาตศัตรูได้ประทับยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ทรงชำเลืองเห็นหมู่ภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่นิ่งสงบเหมือนห้วงน้ำใส ทรงเปล่งพระอุทานว่า ขอให้ “อุทยภัทท์กุมาร” ของเราจงมีความสงบอย่างภิกษุสงฆ์นี้เถิด (อุทยภัทท์กุมาร คือพระราชโอรสของพระเจ้าอชาตศัตรู) จากนั้น พระเจ้าอชาตศัตรูจึงได้สอบถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า บรรดาศิลปศาสตร์ทั้งหลาย (เช่น การเป็นทหาร การเป็นช่าง การเป็นนักบัญชี หรืออื่น ๆ) ย่อมทำให้คนเราอาศัยผลแห่งศิลปศาสตร์นั้น บำรุงตน มารดาบิดา บุตรภริยา มิตรอำมาตย์ให้เป็นสุขอิ่มหนำสำราญได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เห็นประจักษ์ในปัจจุบันได้ แต่สำหรับการบำเพ็ญทักษิณาทานอันมีผลอย่างสูง เป็นไปเพื่อให้ได้อารมณ์ดี มีสุขเป็นผล ให้เกิดในสวรรค์ในสมณพราหมณ์ทั้งหลายนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าอาจบัญญัติสามัญผลที่เห็นประจักษ์ในปัจจุบันได้บ้างหรือไม่ ?

15	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:10:24
ในลักษณะวิธีการหลังนี้เป็นวิธีการของชาวพุทธเราครับ กล่าวคือว่าเมื่อรู้ตัวว่าได้ทำผิดพลาดอะไรลงไปแล้ว ให้รีบสำนึกผิด แล้วตั้งใจว่าจะไม่ทำผิดซ้ำอีก ไม่ใช่ว่าพอผิดไปแล้ว ก็คิดว่าไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ก็ปล่อยเลยตามเลยไปเลยก็แล้วกัน ในลักษณะของการปล่อยเลยตามเลย ไหลไปทำผิดมากขึ้น หรือทำผิดซ้ำนั้น ไม่ใช่แนวทางตามคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าครับ โดยหากเราจะลองเปรียบเทียบกับแนวทางปฏิบัติของพระภิกษุแล้ว ก็จะพบว่าเวลาที่พระภิกษุได้ประพฤติสิ่งใด ๆ อันเป็นอาบัติแล้ว ท่านก็พึงปลงอาบัติ กล่าวคือสารภาพผิด และตั้งใจว่าจะไม่ทำผิดอีก ในที่นี้ ขอยกพระสูตรชื่อ “สามัญผลสูตร” มาเล่า (พระสูตรนี้ยาวมาก ก็ขอเล่าแบบย่อ ๆ นะครับ) ในสมัยพุทธกาลนั้น มีกษัตริย์องค์หนึ่งชื่อพระเจ้าอชาตศัตรู โดยพระเจ้าอชาตศัตรูไปหลงเชื่อพระเทวทัตจนทำปิตุฆาต คือฆ่าบิดาตนเอง ต่อมาพระเจ้าอชาตศัตรูได้สำนึกในการกระทำผิดของตน และได้ไปยังสำนักต่าง ๆ เพื่อสอบถามในเรื่องการบำเพ็ญทักษิณาทาน โดยได้ไปสอบถามเจ้าสำนักทั้ง ๖ ในเวลานั้น ซึ่งได้แก่ ศาสดาปูรณะ กัสสป ศาสดามักขลิ โคศาล ศาสดาอชิตะ เกสกัมพล ศาสดาปกุธะ กัจจายนะ ศาสดานิครนถ์ นาฏบุตร และศาสดาสญชัย เวลัฏฐบุตร แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบที่ตนเองพอใจ เชื่อถือได้ และสมควรใส่ใจ ต่อมา ท่านหมอชีวก โกมารภัจจ์ ได้แนะนำพระเจ้าอชาตศัตรูให้ไปพบกับพระผู้มีพระภาคเจ้า ซึ่งประทับอยู่ ณ สวนอัมพวัน พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ประมาณ ๑,๒๕๐ รูป พระเจ้าอชาตศัตรูได้เสด็จไปตามคำแนะนำของท่านหมอชีวก โกมารภัจจ์ นั้น โดยในระหว่างที่เสด็จใกล้จะถึงสวนอัมพวันนั้น พระเจ้าอชาตศัตรูได้เกิดทรงหวาดหวั่นครั่นคร้าม และทรงมีความสยดสยองขึ้นว่า................................ ทำไมบรรยากาศแห่งสวนอัมพวันจึงได้เงียบสงัดเช่นนี้

16	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:08:32
ทีนี้ ในประโยคว่า เจ แตก ที่ผมมักจะได้ยินในช่วงเทศกาลทานเจนั้น ญาติธรรมที่กล่าวประโยคนี้สามารถแบ่งออกได้เป็น ๒ กลุ่มครับ กลุ่มแรกคือกลุ่มที่เจแตกแล้ว ก็แตกเลย ทำนองว่าไหน ๆ ก็เจแตกแล้วในปีนี้ ก็เลยหันมาทานเนื้อสัตว์ต่อไปเลย เดี๋ยวปีหน้าค่อยว่ากันใหม่ ส่วนกลุ่มที่สองคือ กลุ่มที่เจแตกแล้ว ก็ถือว่าแตกเฉพาะมื้อนั้น ๆ แต่ก็ยังทานเจต่อไป ถามว่าทั้งสองกลุ่มนี้มีความแตกต่างกันอย่างไร? ตอบว่าแนะนำให้เราลองเปรียบเทียบกับการรักษาศีลห้านะครับ มีบางท่านที่เมื่อศีลขาดในเวลาใดแล้ว ก็บอกว่าไหน ๆ ก็ศีลขาดแล้ว ก็เลยปล่อยเลยตามเลย เช่นสมมุติว่า ไปกินเลี้ยงกับเพื่อน แล้วก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ จนดื่มสุราไปแก้วหนึ่งแล้ว จึงคิดว่าไหน ๆ ก็ศีลขาดแล้ว ก็ปล่อยให้ขาดไปเลย ก็เลยดื่มสุราต่อเสียเยอะ จากนั้นก็ไปเที่ยวกลางคืน หรือไปทำเรื่องอื่น ๆ ซึ่งผิดศีลข้ออื่น ๆ ด้วย หรือผิดศีลข้อเดิมมากยิ่งขึ้น แต่มีบางท่านที่เมื่อศีลขาดไปแล้ว รีบรู้สึกตัว และกลับตัวกลับใจมารักษาศีลให้เข้มแข็ง อย่างเช่นไปกินเลี้ยงกับเพื่อน แล้วก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ จนดื่มสุราไปแก้วหนึ่งแล้ว ก็รู้สึกตัวขึ้นมาได้ แล้วก็หยุดไม่กระทำผิดศีลต่อไป จากนั้นระมัดระวังไม่ให้ศีลขาดอีก

17	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:06:53
ญาติธรรมท่านนี้จึงให้ความเห็นว่าบางคนนั้นทานอาหารเจอยู่ แต่ว่าเจด่างพร้อยหรือเจแตกไปแล้ว แม้กระทั่งทานอาหารเจนั่นแหละ เพราะเลือกทานแต่ประเภทอาหารเจที่มีชื่อเป็นเนื้อสัตว์ทั้งนั้น ใจหมกมุ่นอยู่กับเนื้อสัตว์ ยิ่งปรุงอาหารได้ใกล้เคียงกับเนื้อสัตว์มากเท่าไร ก็ยิ่งชื่นชมและติดใจในรสชาติ แต่หากปรุงอาหารมีรสชาติห่างไกลกับเนื้อสัตว์แล้ว ก็ตำหนิไม่พอใจ อย่างนี้ก็เท่ากับว่า ร่างกายทานอาหารเจ แต่ในใจระลึกคิดถึงเนื้อสัตว์ จึงไม่ใช่เจแท้ ๆ เพราะเจอยู่แค่ที่ร่างกายเท่านั้น แต่ไม่ได้เจมาถึงวาจา และใจด้วย (คือขณะที่สั่งอาหารชื่อเนื้อสัตว์ดังกล่าว เจก็ด่างพร้อยทั้งทางวาจาและใจแล้ว) ผมเคยถามญาติธรรมท่านนี้ว่า ทาน {เจ}เพื่ออะไร เขาตอบว่า ทานเจเป็นเพื่อนคุณแม่ เพราะคุณแม่เป็นคนเดียวที่ทานเจในบ้าน หากคุณแม่ทานเจแค่คนเดียว เวลาซื้อ - ทำ - หรือทานอาหาร เจ ก็จะไม่ค่อยสะดวกใจ เขาก็เลยทานเป็นเพื่อนคุณแม่ เพื่อให้คุณแม่สบายใจและสะดวกใจ ซึ่งก็ถือว่าเป็นตัวอย่างของความกตัญญู และการปฏิบัติที่น่าชื่นชมนะครับ โดยเพียงแค่ทานเป็นเพื่อนคุณแม่เท่านั้น ก็ยังมุ่งมั่นรักษาเจไว้อย่างเข้มแข็งและประณีตเช่นนี้

18	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:04:32
อย่างไรก็ดี ก็มีญาติธรรมท่านหนึ่งที่ทานเจได้เคยให้ความเห็นกับผมว่า การทานเจที่ปลอดภัยจากเจแตกก็คือ ทานอาหารที่เป็นผักผลไม้นั่นแหละ อย่างประเภทที่ทานอาหารเจเลียนแบบเนื้อสัตว์ เช่น สเต็กเนื้อเจ ลาบเป็ด {เจ}หมูทอดเจ ไก่ทอด เจ หมูน้ำตกเจ ฯลฯ ซึ่งใช้เนื้อสัตว์เทียมมาทำอาหารเจนั้น ลำพังเพียงแค่เราระลึกในใจถึงชื่ออาหาร ก็สุ่มเสี่ยงกับเจด่างพร้อยในจิตใจแล้ว โดยญาติธรรมท่านนี้มองว่า การทานเจนั้นก็เป็นทำนองเดียวกับการถือศีล กล่าวคือจะต้องทาน{เจ}ทั้งทางกาย วาจา และใจ กรณีไม่ใช่ว่าทานอาหารเจแต่ทางกาย ส่วนในใจคิดว่าทานเนื้อสัตว์อยู่ หรือกำลังทานอาหารเจ แต่ก็กล่าววาจาเกี่ยวกับทานเนื้อสัตว์ เช่นนี้ก็คือ...เจ...ด่างพร้อย หากสมมุติเปรียบเทียบกับกรณีของการถือศีลแล้ว เราลองเปรียบเทียบกับกรณีเราดื่มเครื่องดื่มไม่ผสมแอลกอฮอล์ แต่ในใจเราระลึกตลอดว่าเป็นแอลกอฮอล์ และระลึกว่าเรากำลังทานแอลกอฮอล์ กับอีกกรณีหนึ่ง เราหลงไปดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ โดยที่เราไม่ทราบ และเราเข้าใจว่าเป็นเครื่องดื่มไม่ผสมแอลกอฮอล์ ลองเปรียบเทียบสองกรณีนี้แล้ว เห็นว่ากรณีไหนศีลขาดและด่างพร้อย

19	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / 曼谷九皇齋勝會 2555 - 2012	เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2555 11:00:34
ในช่วงเทศกาลทาน เจ นั้น ปกติแล้วจะมีอยู่ ๒ ประโยคที่ผมมักจะได้พบอยู่บ่อย ๆ ประโยคแรกคือประโยคคำถามที่ญาติธรรมถามผมว่า “คุณทาน เจ หรือเปล่า” ซึ่งถ้าท่านที่ถามสนิทกัน ผมก็มักจะตอบว่า “ทาน เจ ครับ” (กล่าวคือ “เจอ” อะไรอร่อย ก็ทานหมดล่ะครับ ไม่ว่าจะเจหรือไม่ เจ ก็ตาม) ประโยคที่สองก็คือประโยคบอกเล่าว่า “เจแตกแล้ว” ขออธิบายเพิ่มเติมสำหรับท่านที่ไม่คุ้นเคยกับประโยคว่า “เจแตก” ครับ ประโยคว่า “เจแตก” ในที่นี้หมายถึงกรณีที่ท่านตั้งใจทานเจตลอดเทศกาลทาน เจ แต่ว่าท่านพลาดพลั้งไปทานอาหารที่ไม่ใช่อาหารเจ ทั้งที่ทราบ ทั้งนี้ ผมใช้ประโยคว่าไปทานอาหารที่ไม่ใช่อาหารเจ ทั้งที่ทราบ ถามว่า ทำไมจะต้องมีคำว่า “ทั้งที่ทราบ” ด้วย ตอบว่า หากไม่ได้กระทำโดยทั้งที่ทราบแล้ว ก็ย่อมจะไม่เรียกว่าเจแตก อย่างเช่น ท่านไปทานเนื้อสัตว์โดยที่ท่านไม่ทราบ แต่ท่านเข้าใจว่าเป็นอาหารเจ เช่นนี้ก็ถือว่าเจไม่แตก และท่านยังอยู่ในเจ ในทำนองเดียวกับการถือศีลห้า ซึ่งสมมุติว่าเราเดินไปเหยียบมด โดยที่เราไม่เห็น ก็คือเราไม่ได้เจตนาที่จะไปเหยียบมด ก็เท่ากับว่าเราไม่ได้ประพฤติผิดศีล อย่างเมื่อไม่นานมานี้ ก็เคยมีข่าวปรากฏว่ามีพ่อค้าบางรายนำเนื้อสัตว์ไปผสมลงใน วัตถุดิบเพื่อทำอาหารเจ เพื่อที่จะช่วยให้รสชาติของอาหารเจอร่อยมากขึ้น หากสมมุติว่าเราไปทานอาหารที่ใช้วัตถุดิบดังกล่าวนั้น แต่ว่าเราไม่ทราบแล้ว ก็เท่ากับว่า{เจ}ไม่แตกครับ

20	สุขใจในธรรม / จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม / Re: พิธีโยคะตันตระเปรตพลีอุทิศ	เมื่อ: 31 ตุลาคม 2555 13:41:34
ขอกุศลผลทานที่ทุกท่านร่วมใจกันถวาย{อุลลัมพนมตกภัต}นี้ จงพึงบังเกิดแด่บุรพชนต้นตระกูลบรรพกษัตริย์ผู้รักษาประเทศชาติ บุพพการีย์ชน เหล่าญาติมิตรผู้ล่วงลับไปแล้วของทุก ๆ ท่าน เป็นผู้พ้นจากทุคติภูมิ ได้บังเกิดในสุขคติภูมิ ผู้ใดได้รับทุกข์ ก็จงพ้นจากความทุกข์ ผู้ใดมีสุขก็จงมีสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไปเสวยผลบุญอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผู้มีจิตศรัทธาร่วมบุญกุศลนี้จงพ้นจากความทุกข์ความขัดข้องทั้งหลาย จงมีความสุข ความเจริญไม่มีที่สิ้นสุดเป็นผู้มั่งคั่งอายุยืน ดุจดังอานิสงค์แห่ง{พระพุทธวจนะอุลลัมพนสูตร}ตลอดกาลทุกเมื่อเทอญ

หน้า: [1] 2 3 ... 96

www.SookJai.com Created By Mckaforce | Sookjai.com Sitemap | CopyRight All Rights Reserved
Mckaforce Group | Sookjai Group
Best viewed with IE 7.0 , Chrome , Opera , Firefox 3.5
Compatible All OS , Resolution 1024 x 768 Or Higher

หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.183 วินาที กับ 27 คำสั่ง

Google visited last this page 12 กันยายน 2566 23:32:06