[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้
28 มีนาคม 2567 22:58:40 *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
 
  หน้าแรก   เวบบอร์ด   ช่วยเหลือ ห้องเกม ปฏิทิน Tags เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก ห้องสนทนา  
บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้
Fuck Advertise !!

หน้า:  1 [2] 3 4 ... 7   ลงล่าง
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: สนามอารมณ์....  (อ่าน 64338 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.5.7 Firefox 3.5.7


ดูรายละเอียด
« เมื่อ: 29 เมษายน 2553 09:26:09 »



พลิ้วพลิ้วผล็อย.ลอยลมลู่.สู่พื้นธารกว้าง
.ร่วงลาร้าง.ดังจิตใจคว้าง.ลอยตามหวาม.หวิวอารมณ์..
.โถ.พอใบเก่า.ก็ทิ้งเจ้า..ลงเคล้าโลกตรม.
ดูแล้วมัน.ขื่นมันขม .ใบไม้ค่อยจม.จูบน้ำ..

.ฉันนี่คล้าย..ใบไม้ไฉนนั่นนา.
ชีวิตถึงคราไร้ค่า.ดูโลกร้างรา.อาธรรม...
รอเวรเดนตาย.เลวร้าย.รับเคราะห์กรรม.
ใบไม้พรำ.ฉันเซปักปำ.คว่ำลงซบ.ซมจนโศกครวญ

...รักเอ๋ยรัก.พอประจักษ์.ก็มักจะเศร้า
.ก่อนเคยเคล้า.คลอสุขโลมเล้า
.เมาปราณหวาน.รักรัญจวน.ฉันยังจำได้

.ใบไม้ร่วงโลมโฉม.หน้านวล
.วันนั้นเราสุข.เราสรวล.ชีวิตชื่นชวน.ดื่มฝัน
.ฉันลูบไล้...ใบไม้ตามผม.พุ่มพวง

.ความรักเหมือนใบไม้ร่วง
.รักพรากหลอนลวง.ชีวัน
.รอยกรรมอำพราง.จึงร้างลานิรันดร์
.ความรักนั้น.ฉันตายจากมัน

"ห่วงใยนะ..ขม..ค่ะ"

<a href="http://youtu.be/GKn3GGCbh_0" target="_blank" class="new_win">http://youtu.be/GKn3GGCbh_0</a>

ขอบคุณเพลงเพราะๆ จากYou Tube.

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13 ธันวาคม 2555 12:01:01 โดย ขม..ค่ะึึ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
 
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.10 Firefox 3.0.10


ดูรายละเอียด
« ตอบ #21 เมื่อ: 07 มิถุนายน 2553 13:54:37 »



การเดินทางแต่ละวัน...
เหมือนเป็นการเก็บเกี่ยวข้อมูลตอบคำถามของชีวิตเรา
การเดินทางในสนนสายเดิม ๆ ในเส้นทางเดิม ๆ ถ้าเพียงแต่เราช่างสังเกตสักนิด
จะพบสิ่งต่าง ๆ มากมายน่าสนใจไม่รู้จบ

บ่อยครั้งการได้พบเห็นคนอื่น...การได้สังเกตชีวิตอื่น ๆ ที่แตกต่างจากเรา
กลับกลายเป็นกระจกที่ส่องให้เห็นตัวเราเอง...
อย่างเช่นการได้เห็นคนไร้บ้าน
คนที่อาศัยข้างถนนเป็นที่ซุกหัวนอน...
แต่งตัวสกปรกมอมแมมหรือแม้แต่คนพิการ
นักแสดงศิลปะข้างถนน ที่ล้วนแต่ขอแบ่งปันเศษเหรียญจากคนที่ผ่านไป
เพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่ไปวันๆ
ความสุขใจหรือความพอใจในชีวิตของเขาเหล่านั้น
ดูช่างได้มาอย่างง่ายดาย...ในความขัดสน ไม่มีบ้าน ไม่มีความมั่นคง ไม่มีอนาคต
รวมทั่งไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าใหม่ ๆ
ดูราวกับว่า...พวกเขามีชีวิตอยู่ได้...โดยไม่เดือดร้อนอะไร

เมื่อกระจกเหล่านี้ส่องมาที่ตัวเรา...
ทำให้เราพบว่า เราเองช่างเกิดมาพรั่งพร้อม...
ด้วย "โอกาสดี" แค่ไหน...ขณะที่เรามีบ้าน มีอาชีพ มีครอบครัวที่อบอุ่น
และมีเพื่อนฝูงอยู่มากมาย...
เรายังมักหาเรื่องไม่พอใจ ชีวิตตัวเองได้บ่อย ๆ

บางทีเราก็โวยวายว่าโลกนี้ไม่ดีกับเรา...
เรารู้สึกว่า...ปัญหาขี้ประติ๋วของตัวเองเป็นเรื่องใหญ่
ความทุกข์ในเรื่องเล็กน้อย หยุมหยิมของเรา
ก็ดูสลักสำคัญจะเป็นจะตายเสียให้ได้
ส่องกระจกดูตัวเองให้ชัด ๆ อีกครั้ง
มันง่ายแค่ไหนที่จะทำที่เหลือของชีวิตให้มีความสุข
พอใจในสิ่งที่หามาได้...

"บางทีชีวิต....ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายอย่างที่เราเคยคิด "

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07 กันยายน 2553 18:19:33 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.10 Firefox 3.0.10


ดูรายละเอียด
« ตอบ #22 เมื่อ: 15 มิถุนายน 2553 11:41:27 »



ท่องไปใต้ฟ้ากว้าง ณ เถื่อนทางระหว่างไพร
ซอกซอนตะลอนไป เพื่อเสาะสิ่งประโลมจินต์

ป่าแล้งและแห้งเหี่ยว ธารสายเดียวไหลรวยริน
กรายใกล้ค่อยได้ยิน เสียงน้ำไหลในท้องธาร

เหงื่อหยดรินรดหน้า เพื่อนว่าบ้ามากันดาร
หน้าร้อนมิเบิกบาน เหมือนฝน-หนาว ก็เข้าใจ

เพียงคิดชีวิตนี้ เคยทำดีมาเท่าใด
เหนื่อยนี้ยังน้อยไป หากชีวิตมิปลิดปลง

ต้นไม้มิเคยปลูก ลูกนกจับมาใส่กรง
ซื้อโฟมลอยกระทง ทิ้งกระดาษใช้หน้าเดียว

จึงอยากเห็นต้นน้ำ จะลึกล้ำและไหลเชี่ยว
ขุ่นใสเท่าใดเชียว หรือพลุ่งพุทะลุมา

เพียงเพื่อจะปลอบใจ เรายังไม่ลุโสดา
ขุนเขาก่อธารา เราแค่คนมิมีใด

ท่านสืบกล้ายิงตัว แค่นี้กลัว โถหัวใจ
แบกเป้มาบุกไพร เพื่อชดเชยชดใช้กรรม

ดื่มกินกระสินธุ์แล้ว ใจผ่องแผ้วแล้วเห็นธรรม
ธารใสที่ไหลนำ ลงเลี้ยงโลกให้ชุ่มเย็น

แท้จริงไม่กว้างใหญ่ ไม่หลั่งไหลเท่าอยากเห็น
ไยคนยังอยากเป็น ผู้ยิ่งใหญ่..เพื่อสิ่งใดกัน


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15 มิถุนายน 2553 11:44:01 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.10 Firefox 3.0.10


ดูรายละเอียด
« ตอบ #23 เมื่อ: 18 มิถุนายน 2553 11:56:02 »



กับชีวิตที่เดินทางมานานพอควร
พบ ผ่าน เรื่องราว ผู้คน

ทั้งยิ้ม ทั้งร้องไห้
เก็บเกี่ยวทุกอย่างไว้หล่อหลอมให้เชื่อมั่น ก้าวเดิน

เคยร้องไห้ ร้าวราน กับใบไม้ที่ร่วงคว้าง
เคยส่งยิ้มข้ามฟ้าไปไกล วันที่ เห็นสีสวยๆของป่ารอบตัว

เคย และ เคย...
มากมาย หลากหลาย

http://i232.photobucket.com/albums/ee274/akapong99/ninn02/008-74.jpg
สนามอารมณ์....


วันนี้
ที่รู้สึกว่าเติบโตขึ้นจริงๆ และค้นพบว่า
คนเรา สามารถมีความสุข ความทุกข์ ได้ด้วยตัวของเราเอง

ปัจจัยอื่นใดที่เข้ามา
ล้วนเพียงเพื่อทดสอบ ความเชื่อมั่น ความศรัทธา ความรัก
และพร้อมจะก้าวเดินอย่างถูกต้อง สง่างามของคน

เมื่อวันแบบนี้มาถึง ก็ไม่ได้ประมาท
ว่าจะสามารถดำรงชีวิตต่อไปได้โดยไม่ล้ม ไม่พลาดเจ็บอีก

http://i232.photobucket.com/albums/ee274/akapong99/ninn02/001-100.jpg
สนามอารมณ์....


หาก..จากการเรียนรู้
ทราบว่า แม้ในวันแสนเหงา
แสนเจ็บปวดร้าวจนรานทุกขณะนั้น

คนเรา ก็ยังอยู่ได้ด้วยตัวเอง

หากว่า...วันหนึ่ง..."จะมี"
คนของหัวใจเพียงหนึ่งเดียว

ที่พร้อมจะเดินไปด้วยกัน
ในวันนั้น...ก็พร้อม จะก้าวเดินด้วยความมั่นใจ
พร้อมจะลุก หากพลาด
พร้อมจะแก้ไข อุปสรรค และปัญหาด้วยกัน

และพร้อมจะยืนหยัดขึ้นใหม่
หาก.. จำต้องเดินต่อไปคนเดียว



ทุกอารมณ์ ความคิด
ไม่ได้ ได้มาด้วยตัวเอง

หากเกิดจากทุกคน ทุกสิ่งรอบตัว
หล่อหลอมให้เป็นไป

ขอบคุณ...ทุกอย่างที่เคยเดินผ่าน
ขอบคุณทุกคน ที่เคยพบ และยังพบเจอ
ขอบคุณหัวใจที่ "มีน้ำใจ" ในการยอมรับความต่างของคนต่อคน

ขอบคุณ..ที่เชื่อมั่นในความดี ของมนุษย์ด้วยกัน
ขอบคุณน้ำใจเหล่านั้นที่เหมือนอ้อมกอด ที่แสนจริงใจ อบอุ่น มีค่า
และ ปรารถนาดีอย่างที่สุดต่อกัน

ขอบคุณ ทุกกำลังใจ ทุกรอยยิ้ม และความอบอุ่น
ณ.ที่นี้ ที่มีให้กัน



บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
เงาฝัน
สุขใจ คนพิเศษ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +58/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 7493


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
MS Internet Explorer 8.0 MS Internet Explorer 8.0


ดูรายละเอียด
« ตอบ #24 เมื่อ: 21 มิถุนายน 2553 04:39:33 »




ท้องฟ้าของเธอ

Posted by moonsature





ดวงดาวหลับใหลอยู่ในท้องฟ้า

ดวงตาคู่เรียวมือที่ทาบวางบนท้องฟ้า เลือนลางสับสน

ปล่อยให้มวลดาราประดับนภา…

แสงแห่งค่ำคืน…





เมฆดำเคลื่อนลอยคว้าหาตัวไม่เจอ, พระจันทร์ไม่มีแสงส่อง

เจ้าดาวกระพริบเอ่ยถึงความจริง

ขณะดวงใจกำลังแหลกสลาย

ระยิบระยับเป็นหยาดน้ำตาร่วงโรย

มิทันสัมผัสพื้นดิน เจ้าลมก็พัดโชยหยาดน้ำจางหายไป…

วับหายไปในตนเอง…





ผ้าซับน้ำตาผืนใหญ่เท่าฟ้า

เรียวมือมิทันคว้าดวงใจจดจำมั่นหมาย

โลกจะเจือจางเพื่อให้ดวงใจได้กลั่นกรอง

ว่าไม่มีหรอกหยาดน้ำตาที่แห้งหายไป

เมื่อดวงใจตกเป็นทาสและร่างกายเป็นทาสของดวงใจ

เพียงมิตรซื่อสัตย์ซาบซึ้ง กอดเก็บดวงใจไว้ในห้วงอากาศเวลา...


---




 
บนเส้นทางที่แสงส่อง ไม่อาจมองไปถึงจุดหมาย
ไม่อาจทนความวุ่นวาย
ไม่ว่าดี ไม่ว่าร้าย ไม่มีอะไรที่ยั่งยืน



บันทึกการเข้า
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.10 Firefox 3.0.10


ดูรายละเอียด
« ตอบ #25 เมื่อ: 22 มิถุนายน 2553 11:16:25 »



ชีวิตก็เปรียบเดินอยู่บนเมืองมายา
จับต้องไม่ได้ ยึดถือไม่ได้
ทนอยู่ได้ยากเหมือนกับเรามองเห็นแสงเงา
เราจะเห็นว่าเงานั้นเป็นสิ่งที่เรามองเห็นได้
แต่ว่าเราจับต้องยึดถืออะไรไว้ไม่ได้

ถ้าใครมองดูชีวิตของเราเป็นลักษณะเหมือนมายาอย่างนี้
ท่านจะรู้ว่าท่านจะใช้ชีวิตอย่างไร อย่างไม่ยึดมั่น ถือมั่น
ศักยภาพในการใช้ชีวิตของท่านจะดีขึ้น
ท่านจะทำหน้าที่นั้นอย่างคนที่ไม่ประมาทขาดสติ
แล้วเราจะรู้ว่าผลแห่งการทำหน้าที่นั้น
ก็คือปรากฏการณ์ที่เป็นผลที่เราจะภาคภูมิใจได้

ชีวิตเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลง
เวลาที่เรานั่งอยู่บนริมสายน้ำ
เราจะเห็นว่าสายน้ำไหลไปเรื่อย ๆ ไม่มีสายน้ำที่หยุดไหล

ชีวิตของเราก็เป็นกระแสแห่งการไหลเรื่อย
ขอให้ท่านรู้สึกว่ากระแสแห่งการไหลเรื่อยนี้
จะมีเมล็ดพันธุ์แห่งการกระทำ
ที่ทำให้ท่านเกิดความภาคภูมิใจในการที่ได้เกิดมา
เรามองชีวิตตามความเป็นจริงอย่างนั้น

อย่าปฏิเสธสิ่งที่เกิดขึ้น
และขอให้ท่านมองเห็นประโยชน์ของสิ่งที่เกิดขึ้น
เพื่อการดำรงอยู่
และถักทอหล่อหลอมชีวิตของท่านกับสรรพชีวิตอื่น ๆ

สติปัญญาของเราสามารถที่จะทำให้สังคมของเราดีขึ้น
จงใช้ชีวิตของเราเปรียบเหมือนมายา
ทำหน้าที่ของเราแล้วไม่ปล่อยวางให้เป็น
ขอให้ท่านมีความสุขกับการกระทำทุก ๆ การกระทำ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22 มิถุนายน 2553 12:23:42 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.5.9 Firefox 3.5.9


ดูรายละเอียด
« ตอบ #26 เมื่อ: 25 มิถุนายน 2553 15:27:47 »

http://img221.imageshack.us/img221/5326/kp19nx5.jpg
สนามอารมณ์....

ไม่มีมิตรภาพใด-ใด
ที่จะคงไว้ได้นานเท่าความเป็นเพื่อน
จะเนิ่นนานเพิ่งใดก้อไม่ถูกลบเลือน
ความเป็นเพื่อนนั้นคงอยู่ตลอดไป
จึงอยากบอกให้เพื่อนรับรู้ไว้
รักที่มอบให้กับกันไม่สารพิษเจือปน
ต่อความผูกผันความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป...

"ในความเป็นเพื่อน"
บางคนเริ่มต้นความเป็นเพื่อนกับบางคนด้วยระยะเวลาอันสั้น
บางคนกว่าจะรับใครเป็นเพื่อนก็ต้องใช้เวลาซักระยะหนึ่ง
สำหรับพวกเราก็เป็นแบบประการหลังที่ต้องใช้เวลาที่นานพอควร
แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าบางครั้ง "รู้สึกถูกชะตา" นั่นก็เป็นอีกกรณีที่เกิดขึ้นได้

จริงๆ ก็มีที่ความเป็นเพื่อนจะเกิดขึ้นได้แบบฉับพลัน
ประหนึ่ง "Love at the first sight" เพื่อนนะ ไม่ใช่ "ปิ๊งเลิฟ"
มันน่าจะต้องปฏิสัมพันธอะไรกันบ้าง ก่อนที่จะเอ่ยว่ารู้สึกดีต่อกันได้
บางคนอาจจะเอ่ยว่ารักได้อย่างง่ายดาย และนั่นไม่ใช่ตัวผม

บางครั้งเมื่อความเป็นเพื่อน นำมาซึ่งความใกล้ชิดจนเกินไป
มันก็อาจจะสร้างความอึดอัดระหว่างกันและกัน จนลำบากใจ
ทำไมเราจะต้องมองข้ามจุดดำนี้ไป แทนที่เราจะแก้มันก่อน
แต่เรามักจะตีกรอบเส้นบางๆ ของความเป็นเพื่อนไว้ในใจ
ไม่ใช่ว่าไม่เปิดใจ แต่คิดว่าการเริ่มต้นที่จะรู้จักกันนั้นมัน "สำคัญ"

ก่อนที่จะข้ามผ่านจากการรู้จักกันไปสู่ความสนิทกันมากขึ้นนั้น
พี่สาวแสนดีคนหนึ่งบอกว่า "อะไรคือค่าวัดว่า เราสนิทกัน"
ถ้าเทียบกับการเล่นบล็อก การเม้นท์ตอบกันไปมา นั่นก็ไม่ใช่ว่า
การที่ใครมาเม้นท์ให้เราทุกบล็อก แล้วเราไปเม้นท์ตอบเช่นกันอย่างนั้น
จะหมายถึงว่าเรารู้จัก ส นิ ท ส น ม กันเสมอไป

แค่คิดตามก็เห็นจริง นั่นน่าจะเป็นมารยาทการเล่นบล็อกมากกว่า
อยู่ที่เราด้วยว่า เราคาดหวังในความสัมพันธ์ผ่านตัวอักษรมากไปหรือเปล่า
หากเราไม่ได้คาดหวังตั้งแต่แรก สิ่งที่เราได้รับจากเพื่อนร่วมบล็อกแก็งส์นั้น
จึงให้ผลลัพท์เป็นบวก เป็นความรู้สึกดีๆ ที่ทำให้เรามองโลกได้สวยงามขึ้น
ในขณะเดียวกันบางครั้ง "ความเป็นเพื่อน" ก็อาจจะเริ่มต้นจากคำเม้นท์ดีๆ เหล่านั้นได้

เมื่อคิดจะเริ่มต้นเป็นเพื่อนกับใครสักคน เราก็จะใส่ใจมองว่า
คนที่กำลังจะคบนั้นเป็นคนเช่นไร เพราะไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี
เพราะรู้ดีว่าทุกคนมีเส้นกั้นของตัวเอง เพียงแค่เขาจะแสดงออกมามากน้อยแค่ไหน
เราจึงไม่ควร "ล้ำเส้น" ความสัมพันธ์นั้น หากคิดว่าจะคบกันต่อไป
เมื่อเราเห็นใครเป็นเพื่อน เราก็คงอยากให้ความสัมพันธ์นี้ยาวนาน

ความเป็นเพื่อนจะดี จะราบรื่นไปได้ก็น่าจะอยู่ที่ความจริงใจซึ่งกันและกัน
ความเป็นเพื่อนไม่ต้องมีกฏเกณฑ์เงื่อนไขอะไรเลย นอกจาก "ความเข้าใจ"
ความเป็นเพื่อนจะยั่งยืนได้ต่อไป จนกลายเป็นความผูกผันฉันท์เพื่อนนั้น
ก็ต้องอยู่ที่ทั้งสองฝ่ายเปิดใจ "รู้ จั ก ใ ห้ แ ล ะ รั บ" เสมอกัน
ฉะนั้นจึงไม่น่าแปลกใจ ถ้าใครจะบอกว่า "เพื่อนกันนั้น แค่สบตาก็รู้ใจ"

ก็เพียงอยากบอกเล่าถึงความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจ ชั่วขณะหนึ่ง
อาจจะไม่เป็นสาระ สำหรับใคร ก็เป็นเพียงอีกเรื่องราวหนึ่ง
ของคนๆ หนึ่งที่อยากจะเขียนเล่า ถึง "ความเป็นเพื่อน"
ขอบคุณมากสำหรับความเป็นเพื่อนที่มีให้กันมา จากใครบางคนในโลกเสมือนจริงใบนี้
น่าจะรักษาไว้เป็นอย่างดี เพราะในความเป็นเพื่อนนั้นมีค่าเสมอ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01 กรกฎาคม 2553 10:03:38 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.10 Firefox 3.0.10


ดูรายละเอียด
« ตอบ #27 เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2553 11:41:20 »

วันนี้..อากาศดี้ดี
แดดอ่อน ลมโชยกลิ่นหอมๆ เย็นๆ ของดอกพุด ดอกแก้ว ให้ชื่นใจ
อากาศแบบนี้พาให้ความเหงามาสะกิดข้างๆ เสียได้
ทั้งที่ชอบอยู่เงียบๆ คนเดียว แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้
ใจเป็นใหญ่จริงๆ หนอ! เรา

ในบ้างเวลามีผู้คนอยู่รอบข้างเรามากมาย
แต่เราก็ยังรู้เหงาอยู่ เหมือนไม่มีใครเลย
ไม่มีใครอยากเหงา หรือเศร้าสร้อยหรอก
แต่แว๊ป!นึ่ง ของห้วงเวลา


ไม่ว่าคุณจะเข็มแข็งมากมายขนาดไหน
ใจเราเป็นแค่ก้อนเนื้อน้อยๆ ก้อนหนึ่ง
ย่อมมีเวลาห่อเหี่ยวได้เหมือนกัน
อยู่ที่เราจะหมกหมุ่นกับมันนานแค่ไหนเท่านั้น

ไม่มีใครไม่คิด ไม่มีใครไม่เคยหาสาเหตุ
เพื่อจะหยุด จะห้าม มันได้
ปล่อยให้สมองมันคิด มันเหงาบ้าง พอควร
ความคิดมาจากความรู้สึกลึกๆ ของเรา..
ไม่มีใครคนใดคนหนึ่งหยิบยื่น มาให้เราหรอกหนา



ความเหงาเป็นเพียงเส้นใยบางๆ
ที่มันถูกหล่อหลอมขึ้นจากความรู้สึกต่างๆ
ทั้งความอาทร ห่วงใย ห่วงหา คิดถึง
ความอดทนจะทำให้อุปสรรคต่างๆ ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
ความพยายามจะทำให้เรายังคงอยู่ได้ด้วยตนเอง
ความเชื่อใจจะทำให้ความคิดของเรามั่นคง
ความเสมอต้น เสมอปลายของใจ
จะทำให้ความคิดของเราสวยงาม
สุดท้ายความคิดถึง ก็จะก่อตัวขึ้นเป็นความเหงา



สิ่งเหล่านี้จะทำให้สายใยบางๆ ของความเหงา
กลายเป็นเชือกเส้นหนาที่ผูกความเหงาไว้ด้วยกัน
มันจะเป็นเชือกที่มัดเราไว้ด้วยความเหงา
เป็นเชือกที่ทำให้เราไม่อึดอัด
แต่เราก็ไม่ดิ้นรน..ที่จะหลุดออกจากเชือกเส้นนี้

เหมือนเวลาที่ไม่สามารถย้อนเดินกลับ
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพราะอดีตแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว
อย่าทิ้งหัวใจของคุณไว้กับอดีต อย่าคิดว่าอดีตไม่มีวันหวนคืน
อย่าคิดว่าไม่มีพรุ่งนี้ แต่อย่าลืมบทเรียนของเมื่อวาน

ทุกชีวิตยังมีความหวังอยู่เสมอ
ปล่อยให้ชีวิตดำเนินต่อไป...ตามครรลองครองธรรม
วันหนึ่งถ้าชีวิตหวนคืนมาสู่ทางสายเก่า..
ที่เคยทำให้คุณมีความสุขระหว่างเดินทางในแต่ละก้าว..

อย่าเดินเลี่ยงมันไปอีก....นะ
เพราะน้อยนัก..ที่ถนนสายเดิมยังคงสภาพเดิมๆ
เพื่อรอให้คุณเดินย้อนกลับมา...ใหม่อีกครั้ง



เดินต่อไปเถอะ..
แล้วค่อยๆ ดึงใจมาพิจารณา
เจ็บ ทุกข์ โศกเศร้า ก็ใจเรา
เบิกบาน อิ่มเอม สุขสรรค์ ก็ใจเรา

ไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอดเวลา
ถึงอยากจะมีบ้าง..แต่แล้วเราก็ต้องอยู่คนเดียว
จะมีก็แต่ใจเราเท่านั้น ที่จะอยู่กับเราตลอดไป

บางทีใจคุณอาจเจอ จุดหมายที่คุณคิด หามาตลอดชีวิต
ในเส้นทางที่คุณเคยเหงาๆ แล้วเดินเลี่ยงมันไปก็ได้..นะค่ะ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07 กันยายน 2553 18:17:28 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.10 Firefox 3.0.10


ดูรายละเอียด
« ตอบ #28 เมื่อ: 06 กรกฎาคม 2553 11:17:58 »



เ ค ย คิ ด มั๊ ย ? ว่ า
อ น า ค ต ข อ ง ตั ว เ อ ง..จ ะ เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร ...
ไ ม่ รู้ สิ น ะ เ ร า คิ ด ว่ า โ ล ก นี้ ไ ม่ มี อ ะ ไ ร แ น่ น อ น...

ค น เ ร า มี ห ล า ย ด้ า น ... ด้ า น ดำ ด้ า น ข า ว ...
จ ะ ต้ อ ง เ ลื อ ก ว่ า เ ร า จ ะ เ อ า ด้ า น ไ ห น อ อ ก ม า...

ทำ ปั จ จุ บั น ใ ห้ ดี ที่ สุ ด
เ พ ร า ะ อ ดี ต แ ก้ ไ ข อ ะ ไ ร ไ ม่ ไ ด้ อี ก แ ล้ ว ...

อ ย่ า ทิ้ ง หั ว ใ จ ข อ ง คุ ณ ไ ว้ กั บ อ ดี ต...

อ ย่ า คิ ด ว่ า อ ดี ต ไ ม่ มี วั น ห ว น คื น ...

อ ย่ า คิ ด ว่ า ไ ม่ มี พ รุ่ ง นี้...

อ ย่ า ลื ม บ ท เ รี ย น ข อ ง เ มื่ อ ว า น...

ทุ ก ชี วิ ต ยั ง มี ค ว า ม ห วั ง อ ยู่ เ ส ม อ...
จ ง ป ล่ อ ย ใ ห้ ชี วิ ต ดำ เ นิ น ต่ อ ไ ป ...

วั น ห นึ่ ง ถ้ า ชี วิ ต ห ว น คื น ม า สู่ ท า ง ส า ย เ ก่ า ...
ที่ เ ค ย ทำ ใ ห้ คุ ณ มี ค ว า ม สุ ข ...

ร ะ ห ว่ า ง เ ดิ น ท า ง ใ น แ ต่ ล ะ ก้ าว...
จ ง อ ย่ า เ ดิ น เ ลี่ ย ง มั น ไ ป อี ก..

น้ อ ย นั ก ที่ ถ น น ส า ย เ ดิ ม ยั ง ค ง ส ภ า พ เ ดิ ม..
เ พื่ อ ร อ ใ ห้ คุ ณ เ ดิ น ย้ อ น ก ลั บ ม า ...

ล อ ง เ ดิ น ต่ อ ไ ป สิ...
บ า ง ที คุ ณ อ า จ จ ะ เ จ อ จุ ด ห ม า ย...
ที่ คุ ณ ค้ น ห า ม า ต ล อ ด ชี วิ ต....
ใ น เ ส้ น ท า ง ที่ คุ ณ เ ค ย เ ดิ น เ ลี่ ย ง มั น ไ ป ก็ ไ ด้ ...



ขอบคุณ (:LOVE:)ข้อความดีๆ จาก เว็บไซต์ ทำดีดอทคอม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07 กันยายน 2553 18:16:32 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.10 Firefox 3.0.10


ดูรายละเอียด
« ตอบ #29 เมื่อ: 07 กรกฎาคม 2553 08:42:04 »



แจกันหนึ่งใบ กะดอกไม้ดอกเดียว...

นานมาแล้วมีดอกไม้ดอกเล็กๆ ดอกหนึ่งอาศัยอยู่ในแจกันอย่างมีความสุข
ดอกไม้หลงรักแจกันมาเป็นเวลานาน
ส่วนแจกันเองก็ผูกพันอยู่กับดอกไม้ดอกนี้มากพอดู
ดังนั้นเราก็อาจพูดได้ว่าทั้งคู่รักกัน...

ต่อ มาวันหนึ่ง แจกันเปรยๆ กับตัวเองว่า
" น่าเสียดายเหลือเกิน ฉันเกิดมาเป็นแจกันใบสวยทั้งที
แต่ถูกประดับด้วยเจ้าดอกไม้ดอกเล็กๆนี้ดอก เดียวเท่านั้น "

เจ้าแจกันจึงคิดว่าตัวมันเองควรจะออกไปตามหาดอกไม้ดอกใหม่ที่สวยและงดงามกว่าดอกไม้ดอกเล็กๆ ที่มีอยู่...

ในวันที่ดอกไม้ออกไปรับแสงแดดและปุ๋ย
แจกันได้โอกาสจึงออกเดินป่าทันที...
มันเดินวนเวียนไปมาจนไปพบกับดอกไม้ดอกหนึ่งเข้า..

แจกันจึงตรงเข้าไปทักทาย และพูดว่า
" ว่าไงเจ้าดอกไม้ดอกเล็ก สนใจจะมาประดับแจกันอย่างฉันมั๊ยล่ะ"

เจ้าดอกไม้ตอบไปทันทีว่า ......
" ได้จริงๆเหรอ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสินะ
ฉันจะได้มีที่อยู่กะคนอื่นเค้าซักที อยู่ในป่าเนี่ยเงียบเหงาเต็มทน
เพราะเพื่อนๆของฉันน่ะเค้าก็ถูกพวกมนุษย์มาเก็บไปปักแจกันเหมือนกันน่ะแหละ
แต่แหมนี่ช่างเป็นเกียรติเสียจริงที่แจกันอย่างเธอมาเชิญด้วยตัวเอง "

ว่าแล้วเจ้าดอกไม่ก็ไม่รอช้า กระโดดเข้าไปอยู่ในแจกันทันที
... หลายวันผ่นไปแจกันกะดอกไม้ดอกใหม่ผูกพันเป็นเพื่อนและรักกันในที่สุด



จนวันหนึ่ง..ดอกไม้ดอกเดิมกลับมาจากการรับแสงแดดและปุ๋ย
มันกลับมาด้วยความดีใจที่ได้พบแจกันอันเป็นที่รักยิ่ง
แต่แล้ว..มันก็พบแจกัน ของมันมีดอกไม้ดอกเล็กดอกใหม่ปักอยู่....

ดอกไม้เสียใจ...แจกันเสียใจ ...ดอกไม้ดอกใหม่ก็เสียใจ...
ทุกคนนิ่งเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมาซักคำ..

แต่แล้วดอกไม้ดอกเก่าจึงวิ่งหนีหายเข้าป่าไป
ดอกไม้ดอกใหม่ถามแจกันว่า
"ทำไมเจ้าไม่บอกกับข้าล่ะว่าเจ้ามีดอกไม้ประดับเจ้าอยู่แล้ว
ทำไมเจ้าถึงนำข้ามาประดับไว้กับเจ้าอีก
ถ้าเจ้าทำอย่างนี้ดอกไม้ดอกแรกจะเสียใจแค่ไหนเจ้าไม่รู้หรือ"

แจกันนิ่งเงียบไปซักพักใหญ่ๆแล้วก็กล่างว่า
" แต่ข้าเบื่อแล้วก็เหงา เจ้าดอกไม้ข้ารักเจ้าจริงๆนะ"

" แต่เจ้าก็จะไม่ปฏิเสธมิใช่หรือ ถ้าข้าจะบอกว่าเจ้าก็รักดอกไม้ดอกนั้นเช่นกัน "

"โถ่! เจ้าดอกไม้น้อย ความรักมันเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้หรอกนะ มันไม่ได้แปลว่าเมื่อข้ารักเค้าแล้วข้าจะรักเจ้าไม่ได้"

" ใช่ ไม่ได้แแปลว่าเจ้าจะรักข้าไม่ได้
แต่ความรักของเจ้ามันผิดอยู่แค่เพียงที่มันเป็ความรักที่ทำร้ายคนอื่นให้ต้องเจ็บ 
และตัวข้าเองก็ไม่อยากจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการทำร้ายเจ้าดอกไม้ที่น่าสงสาร ดอกนั้น
เพราะฉะนั้นจงออกไปตามหาเจ้าดอกไม้ดอกนั้นกับข้า คุยกันให้รู้เรื่องเล่าเรื่องจริงทั้งหมดให้เค้าฟัง
และให้คำมั่นสัญญากับเค้าว่าจะไม่ทำเช่นนี้อีก"

" แล้วเจ้าล่ะ"

" ข้าก็จะกลับไปในที่ๆข้าควรจะอยู่ที่ๆเป็นของข้า
และรอคอยแจกันที่พร้อมจะรับข้าไปประดับไว้เป็นดอกไม้ดอกสุดท้ายของการเป็นแจกัน"



ไม่รอช้า แจกันกับดอกไม้ก็ช่วยกันออกตามหาดอกไม้ที่หายไป
เมื่อทุกอย่างจบลงอย่าเรียบร้อย ดอกไม้ดอกน้อยก็กล่าวลา ดอกไม้และแจกัน
" ข้าขอคืนแจกันให้กับเจ้าผู้สมควรจะอยู่ประดับบนแจกันใบนี้
ขอให้เจ้าทั้งสองรักษาความเป็นดอกไม้และแจกันที่งดงาม
พร้อมทั้งอยู่ดูแลกันและตราบเท่าที่ชีวิตของพวกเจ้ายังคงมีอยู่
ข้าเองก็ต้องขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา"

พูดจบดอกไม้ก็เดินจากไปในที่ๆมันจากมาอย่างเงียบๆไม่เคยมีใครเห็นมันอีกเลย
แต่ก่อนที่มันจะเดินจากไปเจ้าแจกันแอบเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้มันรู้สึก สำนึกถึงความผิดอันใหญ่หลวง
มันได้แอบเห็นหยดน้ำตาของเจ้าดอกไม้ดอกเล็กที่ไหลรินออกมา
ราวกับจะบอกมันว่าเจ้าดอกไม้น้อยเองก็เสียใจไม่น้อยในการจากลาครั้งนี้
ตลอดเวลาที่ผ่านมาแจกันคิดว่าตัวมันเองหลงรักดอกไม้ดอกน้อยซะมากมาย
แต่แท้จริงแล้วมันคือความเหงาเพียงชั่วคราวเท่านั้น

" ข้าขอโทษ" แจกันคิดอยู่เงียบแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เพียงแต่เดินกลับไปเงียบพร้อมกับเจ้าดอกไม้ดอกเก่าที่ปักอยู่ในแจกันใบเดิม....

ในวันข้างหน้า...
เมื่อดอกไม้ดอกนี้เหี่ยวเฉาไป
เค้าก็จะหาดอกไม้ใหม่..มาปักแทนเสมอ
ตราบจนกว่า...แจกกันจะแตกร้าวนั้นแหละ....!


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08 สิงหาคม 2553 19:54:13 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.10 Firefox 3.0.10


ดูรายละเอียด
« ตอบ #30 เมื่อ: 10 กรกฎาคม 2553 22:04:39 »



หากว่าค่ำคืนนี้..
จันทร์ที่สาดแสงสว่างไสวงดงามนั้น
จักเปล่งประกายยามค่ำคืนได้อย่างแจ่มชัด

แสงนั้นทอดผ่านความเหงาเข้ามาภายใน
ผ่านหน้าต่างแห่งความเดียวดายของความว่างเปล่า

ประตูแห่งความหว้าเหว่เปิดรับเอาไว้อย่างอิ่มเอิบ
รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยมิตรภาพเข้ามาทักทาย

เสียงบทเพลงแห่งสายลมหนาวกระซิบผ่านเมฆหมอกบางบางนั้น
มันช่างไพเราะจับใจ..

คำทักทายที่ไม่เคยได้เอื้อยเอ่ยมาแสนนาน กลับทำหน้าที่ได้อย่างไม่เคอะเขิน
ตอบรับกับรสสัมผัสอันอบอุ่น ที่เริ่มจะเลือนรางเต็มที

มันอ่อนนุ่ม จนน่าหลงใหล
ฉันจะโอบกอดมันไว้
เพียงภาวนาผ่านดวงจันทร์ที่สาดแสง

ให้ฉันเพียงคาดหวังและปรารถนาคงอยู่..
และแสงแห่งจันทร์ในค่ำคืนนี้

ขอบคุณ..หนุ่มใต้ใจดี..ค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25 กันยายน 2553 10:37:54 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.19 Firefox 3.0.19


ดูรายละเอียด
« ตอบ #31 เมื่อ: 13 กรกฎาคม 2553 15:11:40 »



นกน้อยบินโผผินว่อนตอนใกล้ค่ำ
เลยฝากคำถามคนดีอยู่ที่ไหน
ย่ำค่ำแล้วโอ้แก้วตายอดยาใจ
อยู่ที่ใดรู้ไหมหนอใครรอเธอ

ก่อนจากบ้านออกไปในตอนเช้า
ยังหยอกเย้าเคล้าคลอคู่อยู่เสมอ
เย็นวันนี้น้ำตาคลอรอพบเธอ
นั่งชะเง้อเพราะเธอหายกับสายลม

ถามดาวน้อยลอยเด่นเห็นเธอไหม
ถามอาทิตย์ที่ลับไปใจขื่นขม
ถามเม็ดฝุ่นละอองไอในสายลม
ถามฝนพรมปรายโปรยโรยละออง

ถามที่ใครก็ไม่เคยได้รู้ข่าว
ไร้ร่องรอยเรื่องราวเลยเศร้าหมอง
สะอื้นพร่ำนั่งร่ำไห้น้ำตานอง
รู้ไหมหนอ?ใครรอรับกลับสู่ใจ


http://img73.imageshack.us/img73/848/13raincm14lq4.gif
สนามอารมณ์....
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19 กรกฎาคม 2553 12:33:59 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.19 Firefox 3.0.19


ดูรายละเอียด
« ตอบ #32 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2553 21:32:30 »



สนลู่ีลม

เมื่อไม่กี่วันก่อนได้ขึ้นไปเก็บข้อมูลวิจัยบนภูเรือ
มองไปยังต้นสนต้นหนึ่ง ที่ถูกลมตอนเย็นพัดผ่าน
ไม่นานความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา ลมหนาวมาแล้วซินะ
จริงๆ แล้วธรรมชาติก็สอนให้เรารู้จักปรัชญาการใช้ชีวิตได้เหมือนกัน
ไม่จำเป็นเสมอไปที่เราจะรับรู้ปรัชญา จากสิ่งมีชีวิตที่สามรถพูดเป็นเพียงอย่างเดียว

ต้นไม้ก็เหมือนชีวิตของคนเรานั้นล่ะ แย่งกันเจริญ แย่งกันเติบโต
มีทั้งก้านที่รู้ตัว และ ทั้งก้านที่ไม่รู้ตัว ชะตาตัวเอง
แต่จุดหมายของน้องใหม่ก็คือยอดสูงสุดของปลายต้นไม้
แต่บางก้านไม่สามารถทานแรงลมได้
ก็พัดล่วงหล่นลงมาก่อนที่ตัวเองจะถึงวัยเหมาะสมก็มี
แต่ในระหว่างที่น้องๆ กิ่งใหม่ๆ กำลังดีใจกับสิ่งที่ท้าทายกับตัวเอง
ก้านด้านล่างได้แต่พยายมแข็งขืนแรงลมนิ่งๆ
น้องใหม่หลงอยู่ในวังวนของความหลงระเริงเริงรื่นอยู่บนยอดสูงสุด
แต่หารู้ไม่ว่าในที่สุดตัวน้องใหม่ๆ ก็จะมาแทนที่ก้านด้านล่าง อีกเสมอ
ส่วนด้านล่างก็จะล่วงหล่นลงมาปกป้องหน้าดินให้โค่นต้นใหญ่มั่นคงแข็งแรง
เมื่อถึงเวลาอันสมควรก็จะย่อยสะลายเป็นปุ๋ยดินบำรุงกำลังให้ลำต้นกิ่งก้านสาขาต่อไป

"คนเราเหมือนต้นไม้
บางคนอยากอยู่ที่สูง แต่ไม่รู้ตัวว่าตัวเราอยู่ได้แค่ไหน
พอถึงยอดก็ตกลงมา เพราะโดนลมพัดจนทนไม่ไหว
เมื่อลมพัดผ่านส่วนที่อยู่ยอดสุดจะอ่อนตัวเสมอ
บางครั้งทานแรงลมไม่ไหวก็ร่วง
ถ้าก้านไหนอ่อนน้อมไปตามลมก็รอด"

บางคนคิดว่าการอยู่ที่สูงสุดคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่
แต่หารู้ไม่ว่าสุดท้ายตัวเองก็ต้องลงมาอยู่ข้างล่าง
เพื่อรอดูคนรุ่นใหม่ขึ้นมาแทนที่ตนเอง

เหมือนเพลงๆหนึ่ง.."ยิ่งสูง..ยิ่งหนาว"
ยิ่งเราคิดที่จะอยู่ที่สูงเท่าไร โอกาสที่เราจะร่วงลงมามีมาก
และโอกาสที่เราจะเจ็บกว่าต้นล่างๆก็มีมาก
คนที่อยู่แบบล่างๆอาจมีความสุข ความสบายในการดำรงชีวิตมากกว่าด้วยซ้ำ

เกิดเป็นคน เราต้องรู้ว่าเราทำได้แค่ไหน ความสุขที่แท้จริงนั้น..คืออะไร?
ต้องการแค่ไหน ดิ้นรนอย่างไรถึงไม่เจ็บตัว
รู้ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร ต้องการได้แค่ไหน
ฉันว่าถ้าคนเราทำได้ชีวิตทั้งชีวิตก็สุขสบายได้
สุขแบบไม่ต้องร่ำรวย ไม่ต้องอดอยาก ก็พอเพียงแล้วล่ะ

ด้วยเราต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องจัดการตามภาระกิจให้ลุล่วง
เป็นช่วงเวลาที่ห่างหาย เป็นช่วงเวลาที่เฝ้ามองทิศทางกลับบ้านเสมอ

หากฉันจะเป็นสนต้องลม
ใบสนย่อมประสานเสียงเชิงบวก
ไม่คิดว่าก็แค่สนลู่ลม...ยังมิล้มครืน...สักหน่อย!
ลองมองทุกสรรพสิ่งในด้านบวกอยู่เสมอ
แล้วคุณจะมีความสุขมากขึ้น มากขึ้น วันละหน่อย ในทุกๆ วันนะ...

เพื่อน ๆ...มองภาพ...สนลู่ลม หรือต้นไม้ที่โดนลมพัด จะอธิบายตัวเองคงจะเข้าใจมากกว่าขม..
ที่ไม่อาจหาคำบรรยายให้ใครๆได้....เพราะฉันมันคนขวางโลกงั้ย...

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25 กันยายน 2553 10:33:45 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.0.19 Firefox 3.0.19


ดูรายละเอียด
« ตอบ #33 เมื่อ: 17 กรกฎาคม 2553 06:57:05 »



... หากครั้งหนึ่งในชีวิต...คุณ
เคยได้รับผ้าเช้ดหน้าจากใครสักคน...ที่คุณรู้จัก ...
โดยที่ใครคนนั้นยื่นให้คุณด้วยความเมตตา
และเห็นใจเข้าใจในความรู้สึกของคุณในขณะนั้น...

คุณจงภูมิใจเถอะว่าคุณเป็นคนดี...
มีคนรักคุณ...มีคนเอาใจใส่คุณ...
เพราะ การที่ใครสักคนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าของเขา
และหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าที่แสนสะอาดผืนนั้นออกมาจากกระเป๋าของเขา...
พร้อมทั้งยื่นให้ใครอีกคนหนึ่งไว้ซับน้ำตานั้น...
คนเช่นนี้ก็หาได้ยากเต็มทีในสังคมปัจจุบัน...
 
เพราะผ้าเช็ดหน้านั้นถือเป็นของใช้ส่วนตัว...
และเจ้าของผ้าเช็ดหน้าส่วนใหญ่ ก่อนที่จะเลือกซื้อผ้าเช็ดหน้าสักผืนได้...
ก็ต้องเลือกสรรมาแล้วเป็นอย่างดี..เช่นนี้แล้ว...

หากคุณไม่ใช่คนโชคดีแล้วไซร้...
คุณจะคิดว่าคุณคือบุคคลโชคร้ายเช่นนั้นหรือ...?

...หากคุณมีความคิดเช่นนี้....
ก็แสดงให้เห็นว่าคุณเป็นบุคคลที่ไม่เคารพนับถือตัวคุณเอง...
และจะให้ผู้อื่นนับถือคุณได้อย่างไร...?
เพราะตัวคุณเองก็ยังมีแต่ความคิดที่คอยแต่จะซ้ำเติมตัวเองด้วยความปวดร้าว...
มีประโยชน์อะไรที่จะตอกย้ำความเศร้าอยู่ร่ำไป...
มองดูสิ่งรอบข้างในด้านบวกแล้วชีวิตคุณจะมีคุณค่า...
เพราะคนบางคนในโลกนี้.... ไม่เคยมีโอกาสจะได้รับผ้าซับน้ำตาจากใครเลย
แม้แต่สักครั้งเดียว...ในช่วงชีวิตของเขา...


http://img220.imageshack.us/img220/8196/23663748kz4.png
สนามอารมณ์....
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25 กันยายน 2553 10:32:39 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.6.8 Firefox 3.6.8


ดูรายละเอียด
« ตอบ #34 เมื่อ: 28 กรกฎาคม 2553 23:21:30 »

ชีวิตยังคงผ่านพ้นไปวันแล้ววันเล่า
เป็นบทเรียนทางธรรมะที่สุขใจ
พร้อมกับแบบฝึกหัดทดสอบแห่งชีวิตนิรันดร์
ยังคงถูกแต่งแต้มจากปลายปากกา
น้ำหมึกบ่มความทุกข์ น้ำตาแห่งความสุข ปะปนกันไป

เมื่อวาระสุดท้ายของชีวิตย่างกรายเข้ามาถึง
เมื่อลมหายใจสุดท้ายถูกขับออกจากร่างกาย
แบบฝึกหัดแห่งชีวิตนิรันดร์ข้อสุดท้ายคงจะเสร็จสมบูรณ์สักที
คำตอบทุกข้อที่เลือกไป และคะแนนจากคำตอบทั้งหลาย

หากชีวิตหลังความตาย
ยังมีดินแดนแห่งชีวิตนิรันดร์รอเราอยู่จริง
สิ่งเหล่านี้ก็คงจะเป็นแบบทดสอบ
เพื่อคัดเลือกประชากรเข้าสู่ดินแดนอันสงบสุขเช่นนั้นกระมัง?

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25 กันยายน 2553 10:31:33 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
หมีงงในพงหญ้า
ยืนงงในดงตีน
ผู้ก่อตั้งเวบฯ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +62/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
United Kingdom United Kingdom

กระทู้: 7861


• Big Bear •

ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
MS Internet Explorer 7.0 MS Internet Explorer 7.0


ไม่มี ไม่ใช้ ไม่รู้
ดูรายละเอียด เว็บไซต์
« ตอบ #35 เมื่อ: 28 กรกฎาคม 2553 23:29:35 »

สิงโตน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ซิมบ้า ๆ
บันทึกการเข้า

B l a c k B e a r : T h e D i a r y
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.6.8 Firefox 3.6.8


ดูรายละเอียด
« ตอบ #36 เมื่อ: 29 กรกฎาคม 2553 17:25:33 »



ชีวิตนี้..อย่าคิดเยอะ...ก็สุขใจ

ฉันเป็นคนแปลกๆ ที่เข้ากับใครๆ ยากจริงๆ หรือ?

ตอนเเล็กๆ ก็เล่นกับใครๆ ไม่ได้นาน เพราะไม่เคยอ่อนข้อให้ใคร

ทำไม?..ต้องให้ของๆ เราด้วย...ของๆ เค้าเราไม่อยากขอแบ่งเลย

ทำไม?..ต้องยอมให้คนอื่นบ้าง...เวลากระโดดหนังยาง

ทำไม?..ต้องโดนตีกับเค้าด้วย..ในเมื่อเราไม่ได้ทำ  ฯลฯ

แม้แต่กับคนในบ้าน...ก็ไม่เคยลงให้ใคร ทั้งนั้น
อยู่คนเดียว เล่นคนเดียว ดีกว่า
นั้นคือเหตุให้ปัจจุบันเราถึงชอบอยู่คนเดียวหรือ?

โตมาฉันก็มีเพื่อนมากมาย...แต่ก็แค่ในโรงเรียนนะ
ฉันจะไม่ไปบ้านใคร และก็ไม่เคยชวนมาบ้านฉัน
ทำรายงานก็ที่โรงเรียน หรือหอสมุดก็จะไป
แต่ถ้าไปทำบ้านเพื่อนฉันจะรีบบอกเลย..พ่อฉันไม่อนุญาติ...
(แต่ฉันไม่เคยกับพ่อเลยสักครั้ง)

แล้วเพื่อนจะมาบ้านฉันก็จะไม่มีใครมาอยู่ดี
ฉันจะบอกเลย..พ่อไม่อนุญาติ..
บ้านฉันคับแคบมีแต่ส้มเต็มบ้าน...รกไปหมด
(ทั้งที่..มีที่มากมายเพราะเป็นสวนส้ม..)
เพราะ..ฉันไม่ชอบรับแขกมั้ง?....

"เพื่อนเหรอ?..มีซิ...แบบซี้ๆ นะ ๕ คน"
คบกันตั้งแต่เรียนเด็กเล็กมาด้วยกัน..จนจบมหาลัยฯ
มันก็ไม่เคยได้ขึ้นบ้านฉันเลย..
อย่างมากก็แค่จอดเรือคุยกันท่าน้ำเท่านั้น
ฉันก็ไม่เคยขึ้นบ้านมันเช่นกัน...
ทั้งที่พ่อมันก็เรียกให้ขึ้นบ้าน...จนเค้าเลิกเรียกแล้ว

ช่วงทำงานก็กินเที่ยวกับเพื่อน ๕ คนนี้แหละ....หรือไม่ก็ไปคนเดียว
ถ้าอยากไปคนเดียวก็จะบอกตรงๆ ว่าอยากไปคนเดียวไม่ต้อง..ตาม
นึกอยากไปไหนก็ไป ไม่เคย..บอก..ปรึกษา..หรือ..หาคนไปด้วย

จนมีครอบครัว.....ก็เลือกเอง
รู้เห็นทุกอย่าง..ที่เค้าเป็น..แต่โดยรวมก็ดี
๒๐ กว่าปีแล้ว...เค้าเคยไม่วุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของฉัน
อยากไปไหนก็ไป .. แต่ก็บอกให้รู้ว่าอยู่ไหน(ถ้าถามนะ)
(ฉันคงไม่ชอบครัวครอบ...มั่ง)

"ถามว่ารักมั้ย?..."
ไม่รู้ซิ...เพราะลำพังตัวเองยังไม่ใส่ใจเลย...

"...อยู่ไหนเหรอ?.....ทำอะไรอยู่ล่ะ..."
ก็รู้สึกดีนะ..ที่มีคนโทรหาบ้าง...

ไม่วุ่นวาย..ซักไซ้รเยอะแยะ...
มีอะไรด่วนก็โทรมาบอก..แค่นี้ก็พอ

ทานข้าวด้วยกัน..นับครั้งได้เลยนะ...
พอๆ กับการอยู่ร่วมบ้าน

กับลูกๆ ..ก็บอก..
"ต้องอ่อนน้อมถ่อมตน..และต้องมีจิตใตที่แข็มแข็ง..
มันสามารถปกป้องเราจากกิเลส...และหายนะ

"เป็นอย่างที่ลูกอยากเป็น ที่ไม่ผิดศีลธรรรมนะ"
ลูกๆ ไม่เคยมีปัญหา....

เรียนจบมีงานทำทั้ง ๒ หนุ่ม
หนึ่งสาวก็พึ่งจบ....ขอเที่ยวหน่อย(ก่อนทำงานตุลานี้...ที่ชิคาโก)

"เค้ามีคนอื่น?...หรือเปล่า"
จะไปสนทำไม..ล่ะ
ในเมื่อเราเอง..ก็ยังไม่อยากใครๆ มาวุ่นวายกับเราเลย

กับคำสัญญา...ที่ให้กัน
"เมื่อไร ที่ใครเจอความสุขที่ดีกว่า...จะบอกกัน
..เรายังเป็นเพื่อนกัน..นะ"

"เราสามารถสุขใจ....ตามใจปราถนา...ในกรอบของศีลธรรม"

โดย..แม่บ้านต่างแดน...


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07 กันยายน 2553 15:46:05 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.6.8 Firefox 3.6.8


ดูรายละเอียด
« ตอบ #37 เมื่อ: 03 สิงหาคม 2553 23:30:59 »



จำได้มั้ย... ตอนเรายังเป็นเด็ก...

ไม่ ว่ามองอะไร เราจะรู้สึกว่ามันใหญ่โต.. -
คนตัวใหญ่ บ้านหลังใหญ่ รถคันใหญ่ๆ
ปลาหรือนกตัวเล็กๆ ก็ดูใหญ่กว่าที่เราเห็นตอนนี้

แต่ ตอนนี้ พอเราโตแล้ว ทั้งๆ ที่อะไรๆ ดูเล็กลงสำหรับเรา
ห้องนอน.. ขนาดตู้เสื้อผ้า.. อ่างล้างหน้า..
แม้แต่กระทะ ก็เล็กลงเหมาะมือ ไม่ใหญ่ ไม่หนักเกินไปเหมือนตอนเด็กอีกแล้ว

โลกความเป็นจริง กลับทำให้รู้สึกหดหู่..
รู้สึกว่าเราตัวเล็กลงได้ซะยิ่งกว่าความรู้สึกของคนที่ตัวยังเล็กๆ ที่ยังเป็นเด็กอยู่ซะอีก
เพราะภาระที่มากขึ้น... เหรอ?
หรือว่าเพราะเรารู้จักกับคนที่ชื่อว่า "โลกแห่งความเป็นจริง" มากขึ้น

เด็กๆ มักจะตื่นเต้น กับการได้ทำความรู้จักกับโลกนี้มากขึ้น ทีละเล็กทีละน้อย
ค่อยๆ จดจำ-ทำความคุ้นเคย กับ "โลกที่กว้างใหญ่รอให้ค้นหา"
กรวด หิน ดิน ทราย ธารน้ำ สายลม
รวมถึง ความฝันในวันที่ฉันเป็นผู้ใหญ่

ใครคิดถึงห้วงเวลา ความรู้สึกแบบนั้น วันในวัยเด็ก อย่างที่พายเป็นอยู่บ้างมั้ยคะ...

ใครคิดเหมือนกันว่า ความรู้สึกที่สดใสแบบนั้น มันค่อยๆ หายไปตอนไหนกันแน่...

เคยแอบมองตอนเด็กๆ เล่นกับตัวเองมั้ยคะ.. (เวลาเค้านั่งเล่นอะไรอยู่คนเดียวหน่ะค่ะ)
แล้วลองพยายามทายใจหนูน้อยคนนั้นดูสิว่า... เค้ากำลังจินตนาการอะไรอยู่
อาจจะได้ความรู้สึกตอนที่เรายังไม่สนิทกับ "โลกแห่งความเป็นจริง" กลับมาก็ได้นะ

ฉันว่า.. มหาวิทยาลัยเค้าน่าจะวิจัย-บรรจุ หลักสูตรวิชา การเก็บพื้นที่เล็กๆ แบบเด็กๆ ไว้กับตัว..
วิธีหยิบห้วงเวลาที่สดใสของเราออกจากลิ้นชักใจมาใช้ประโยชน์
เมื่อไหร่ก็ตามที่ต้องรับมือกับ "คนบางคน" ที่อาศัยอยู่ใน "โลกแห่งความเป็นจริง"

เพราะจริงๆ แล้ว "โลก" ไม่ได้ผิดอะไร..
แต่ "คน" ต่างหากที่โหดร้าย

แต่สุดท้าย.. "สดใสไว้นะคะ"

: Ref. Boy-Trai Bhumiratna's song ::
edit @ 2007/05/06 03:36:48


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04 สิงหาคม 2553 16:25:21 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.6.8 Firefox 3.6.8


ดูรายละเอียด
« ตอบ #38 เมื่อ: 06 สิงหาคม 2553 15:43:21 »



ในสวนดอกไม้สีขาว..ที่ฉันชอบ
สวยงามและหอมหวน....ตลอดกาล
ทุกทุกกลีบดอกไม้ ล้วนแต่มีเรื่องราวเขียนอยู่
แต่ทว่ามีเพียงฉันที่มองเห็น มีเพียงฉันที่เข้าใจ
และก็มีเพียงฉัน ที่ยังทนปวดร้าวอยู่คนเดียว...เสมอ

วันหนึ่งฉันจะนอนตายอยู่ใต้ต้นไม้ความทรงจำ
ภายใต้สายลมสดชื่นและกลิ่นหอมของดอกไม้สีขาวๆ
ทิ้งความปวดร้าวไว้ที่ตรงนั้น ปล่อยให้มันผุพังและเปื่อยสลาย
เพื่อที่จะนำพาไปเพียงแต่ดวงวิญญาณ ..ที่หลงลืมทุกสิ่งอย่าง....


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03 ตุลาคม 2553 09:02:55 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
หมีงงในพงหญ้า
ยืนงงในดงตีน
ผู้ก่อตั้งเวบฯ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +62/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
United Kingdom United Kingdom

กระทู้: 7861


• Big Bear •

ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
MS Internet Explorer 7.0 MS Internet Explorer 7.0


ไม่มี ไม่ใช้ ไม่รู้
ดูรายละเอียด เว็บไซต์
« ตอบ #39 เมื่อ: 06 สิงหาคม 2553 16:35:49 »

rep บน

รูปสวยมากกกกก....

สีฉูดฉาดมากกก
บันทึกการเข้า

B l a c k B e a r : T h e D i a r y
ขม..ค่ะึึ
สมาชิกขาประจำ
นักโพสท์ระดับ 10
*

คะแนนความดี: +5/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 1014


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Firefox 3.6.8 Firefox 3.6.8


ดูรายละเอียด
« ตอบ #40 เมื่อ: 08 สิงหาคม 2553 20:05:23 »

ฉันแค่อยากได้ดอกไม้สักช่อ..
ฉันวาดฝันในขณะที่ฉันยืน
ฉันวาดฝันในขณะที่ฉันนั่ง
ฉันวาดฝันในขณะที่ฉันก้าวเดิน
ฉันหลับตา..วาดฝัน..
ถึงรอยยิ้มและความหวังจะยังงดงามอย่างที่เธอเคยเป็นหรือเปล่า..

บางขณะที่ฉันนิ่งเงียบภายใต้ความเดียวดายนั้น
หากฉันกู่ร้องเรียกหาสิ่งที่ขาดหายไป

การตอบรับที่เลือนราง..
ร่องรอยแห่งความหวังที่ค่อยๆเลือนหาย
คงไม่ต่างกับรอยยิ้มในขณะที่ฉันเหนื่อยหน่ายเต็มที

เสียงเพรียกแห่งความเหงาถามฉันในห้วงเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง
ท่วงทำนองที่เชื่องช้า..เนิ่นนาน

ฉันรู้สึกได้ถึงความอับเฉาไร้ชีวิตชีวา
ความแปลกแยกแตกต่างของความเข้าใจ
แววตาที่เคยลุกโชนกลับขุ่นมัว
ฉันแลเห็นความจริงที่ว่าความว่างเปล่าเดียวดายนั้น

กำลังบอกอะไรสักอย่างที่ยากจะเข้าใจ
อีกนัยหนึ่งฉันยินดีที่ให้กาลเวลาที่กำลังทับถมฉันให้แน่นิ่ง

ฉันจะไม่เหลืออะไรสักอย่างในการดำรงอยู่
ฉันจะเงียบไปกับกาลเวลาที่ผันผ่าน
ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรอีกแล้ว



มุมใดมุมหนึ่งของชีวิตที่กำลังเดินทางภายใต้ความเงียบ
ความเหงาจะโอบกอดฉัน..

แล้วในวันหนึ่งเสียงเพลงแห่งสายลมจะผ่านไป
รอยยิ้มนั้นจะยังคงมีให้เห็น..บ้างในยามที่ฉันต้องการ

ในวันที่ใบไม้ร่วงโรยใบสุดท้าย
แล้วทุกอย่างจะค่อยๆเลือนหายไปกับกาลเวลา

ในขณะนี้..
ฉันจะหวังอะไรในขณะที่ฉันยืน..
ฉันจะหวังอะไรในขณะที่ฉันนั่ง..
ฉันจะหวังอะไรในขณะที่ฉันก้าวเดิน..
ฉันหลับตา..  วาดฝัน..
ฉันแค่..อยากได้ดอกไม้สักช่อ..
ซึ่งอาจเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันควรจะได้รับ..
จากคนที่ฉันเฝ้ารอ..



ขอบคุณ..หนุ่มใต้ใจดี..
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16 ตุลาคม 2553 12:21:55 โดย ขม..ค่ะ » บันทึกการเข้า

"มิตรภาพที่แสนดี..ทำให้ทุกวินาทีมีความหมายเสมอ"
คำค้น:
หน้า:  1 [2] 3 4 ... 7   ขึ้นบน
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  


คุณ ไม่สามารถ ตั้งกระทู้ได้
คุณ ไม่สามารถ ตอบกระทู้ได้
คุณ ไม่สามารถ แนบไฟล์ได้
คุณ ไม่สามารถ แก้ไขข้อความได้
BBCode เปิดใช้งาน
Smilies เปิดใช้งาน
[img] เปิดใช้งาน
HTML เปิดใช้งาน

Powered by MySQL Powered by PHP
Bookmark and Share

www.SookJai.com Created By Mckaforce | Sookjai.com Sitemap | CopyRight All Rights Reserved
Mckaforce Group | Sookjai Group
Best viewed with IE 7.0 , Chrome , Opera , Firefox 3.5
Compatible All OS , Resolution 1024 x 768 Or Higher
Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.204 วินาที กับ 33 คำสั่ง

Google visited last this page วานนี้